درباره اینکه دین در زمان پیامبر اکرم (ص) به کمال رسید هیچ کس نزاعی ندارد و اختلافی نیز از جانب شخص و یا گروهی گزارش نشده است، لکن باید دید که منظور از آن روزی که خدای متعال در آن روز دینش را تکمیل فرموده و نعمت خویش را به صورت تمام به مردم عرضه داشت چه روزی بوده و در آن روز چه اتفاقی رخ داده است.

مسلماً در آن روز مسأله مهمی صورت داده است که خداوند متعال آن مسئله را به عنوان اکمال دین معرفی فرموده است. طبق منابع معتبر سنی شخصی از قوم یهود به خلیفه دوم گفت: به خدا سوگند اگر ما در دین خویش چنین روزی داشتیم که خداوند آن را به عنوان روز کامل شدن دینمان معرفی کرده بود حتماً آن روز را عید می­ گرفتیم و آن را بزرگ می­داشتیم.

اگر چه بعضی از جاهلین درصدد کتمان و پوشاندن حقیقت هستند، لکن بسیاری از علمای بزرگ سنی به این مطلب اقرار نموده که منظور از تکمیل دین، نزول آیه مذکور در روز غدیر و در پی اعلام ولایت امام المتقین و خلیفه رسول رب العالمین امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع) می ­باشد.

کسی چون ابن مغازلی که در فقه، شافعی و در کلام، اشعری است و دیگری چون قندوزی که دارای مذهبِ حنفی، است روایاتی را در این خصوص مطرح کرده اند.

حال با توجه به این اسناد و روایات و با عنایت به اینکه بزرگان اهل سنّت خودشان منظور از اکمال دین را اعلان ولایت امیرالمؤمنین (ع) دانسته و این مطلب را در کتب خویش به وضوح نقل کرده­ اند برای ما سئوال بوجود می ­آید که چرا آنها در کلمه­ ی مولی تصرف کرده و مفهوم مطالب خویش را منکر شده و ادعا می­ کنند که منظور از ولایت محبت و دوستی آن حضرت است نه قبول سرپرستی ایشان و این خود گزافه ­ای است که بطلان آن به وضوح روشن است.

اکنون که اعتراف بزرگان اهل سنّت را مبنی بر نزول آیه اکمال دین یعنی همان آیه سه سوره مائده در روز غدیر ملاحظه کردیم به این نکته اساسی پی می‌بریم که منظور حقیقی این آیه بیان کامل شدن دین بر مبنای ولایت است و این همان چیزی است که بنا و رکن استوار شیعه بر آن پی ریزی شده است.

در واقع کسانی که در روز غدیر ولایت حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) را قبول کرده و بر آن استوار ماندند اینان گروه شیعه و پیرو محمد و آل محمد (ص) هستند.

و کسانی که نقض عهد کرده و یا پیروی از گروهی نمودند که بیعت شکستند ایشان نیز شیعه هستند لکن شیعه کسانی غیر از محمد و آل محمد (ص)

از هر گروهی و دسته­ای کسانی از آنان که بر خدای رحمان سرکش­تر بوده ­اند را بیرون خواهیم کشید پس از آن به کسانی که برای درآمدن به جهنم سزاوارترند خود داناتریم.

پیشینه تاریخی شیعه

اگر کسی با کلمات خدای متعال در قرآن کریم آشنا باشد به خوبی می­داند که شیعه گروه و فرقه­ ای که بعد از رحلت رسول اکرم  صلی الله علیه و آله به وجود آمده باشد نیست، بلکه شیعه از قدمتی به قدمت عالم خلقت برخوردار است و این دیگرانند که باید به دنبال اصل و نسب و ریشه تاریخی خویش بگردند و آن را جستجو کنند.

در قرآن کریم پیروان صادق انبیاء الهی به عنوان شیعیان ایشان معرفی شده­ اند.

پس موسی در آنجا دید که دو مرد با هم به قتال مشغولند این یک از شیعیان وی و آن یک از دشمنان او بود.

در آن حال آن شخص که شیعه موسی بود از او دادخواهی و یاری بر علیه دشمنش خواست.

پیرو حضرت موسی علیه السلام به عنوان شیعه او و در مقابل، کسی که شیعه او نیست به عنوان دشمن او معرفی گردیده است، در واقع آن کس که شیعه پیامبری از پیامبران الهی نیست دشمن و عدو اوست و این درباره حضرت ختمی مرتبت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله نیز صادق است یعنی اگر کسی شیعه ایشان نباشد مسلماً عدو و دشمن ایشان است.

همانا ابراهیم از شیعیان اوست، آنگاه که با قلبی سلیم نزد پروردگارش آمد.

در اینجا نیز حضرت ابراهیم را به عنوان یکی از شیعیان حضرت نوح معرفی فرموده است. اینها پیشینه تاریخی تشیع است.

حال که با دقت به این سه آیه نظر افکندیم از دیگران سؤال می­کنیم آیا شما هم دارای چنین سابقه تاریخی هستید و یا اینکه…

بزرگی می­ فرمود: مردی از اهالی مدینه در مسجد النبی  صلی الله علیه و آلهبه من گفت: این گروه گمراه شیعه از چه زمانی درست شده است؟ و با این سؤال قصد توهین به تشیّع را داشت. به او گفتم خداوند متعال در چند جای قرآن نام شیعه را به نیکی یاد کرده است. بگو ببینم گروه سنی از چه زمانی ایجاد شده، و مبدأ ایجاد این فرقه از چه تاریخی بوده است و آیا در قرآن کریم چیزی درباره مدح سنی یافت می­شود؟

در ادامه علاوه بر آیات قرآن کریم که در بالا ذکر شد به چند روایات از روایات اهل سنت درباره شیعه می­پردازیم که همگی دلالت بر اصالت و قدمت شیعه و مدح این گروه ناجیه می­کند.

ابن عباس گوید: هنگامیکه این آیه «همانا کسانیکه ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند بهترین مخلوقات هستند» نازل شد. پیامبرصلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمودند: مراد از آنها تو و شیعیان تو هستید که در روز قیامت در حالی می­آئید که راضی و مرضی هستید و دشمنان تو می‌آیند در حالیکه عصبانی و خوار و سرافکنده هستند.

ابی برره روایت کند که رسول خدا  صلی الله علیه و آله آیه­ ی «همانا کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند بهترین مخلوقات هستند.» را تلاوت کرده و فرمودند: ای علی آنها تو و شیعیان تو هستند و حوض کوثر وعدگاه تو و آنان است.

پیامبرصلی الله علیه و آله فرمودند: شیعه­ی علی علیه السلام ،آنها، رستگارند.

جابربن عبدالله روایت کند که از رسول خدا (ص) شنیدم که در مورد علی علیه السلام می­فرمودند: شیعیان علی علیه السلام ، آنها، رستگاران روز قیامت هستند.

رسول خدا (ص) به علی علیه السلام فرمودند: آیا راضی نیستی که در بهشت با من هستی، حسن و حسین و فرزندانمان پشت سر ما و همسران ما پشت سر فرزندانمان و شیعیان ما سمت راست و چپ ما هستند.

به دینم سوگند که آنقدر روایات متعددی درباره شیعه و فضیلت آن در کتب روایی اهل سنّت ذکر شده است که جمع آ‌وری آن نیاز به زمانی طولانی و نگارش کتابی مفصل دارد حال با این وجود متحیرم که چرا افرادی کوردل، مزدور و مغرض به انکار وجود چنین خورشید تابانی می­پردازند و جز زحمت ما نمی­ دارند.

روایات اهل بیت علیهم السلام درباره شیعه

در منابع متعلق به شیعیان روایات فراوانی یافت می­ شود که علاوه بر نشان دادن فضیلت و کرامت شیعه دلالت بر اصالت و حقانیت و مخصوصاً قدمت وجودی این گروه می­نماید ما تبرکاً به یکی از این روایات نگاهی انداخته و طالبین را به کتب مفصل­تر راهنمائی می­ کنیم.

از امام محمد بن علی الباقر (ع)  نقل شده که فرمودند: خداوند سبحان در وحدانیت خویش یگانه بود پس به کلمه ای تکلم فرمود که آن کلمه نوری شد و از آن، نور محمد و علی و خاندان ایشان  علیهم السلام را خلق کرد سپس به کلمه دیگری تکلم فرمود پس آن کلمه روح شد و آن روح را در آن نور ساکن فرمود و آن نور همراه با روح را در بدن­های ما ائمه علیهم السلام قرار داد پس ما روح خدا و کلمه او هستیم که به واسطه ما از خلقش در حجاب است.