اخبار رسیده از لندن پایتخت انگلیس حاکی از آن است که وزارت خارجه این کشور روز شنبه با صدور بیانیه‌ای، از اعدام «ریحانه جباری» که پرونده اش اخیرا جنجال آفرینی زیادی را به همراه داشت، ابراز نگرانی و تأسف کرده و مدعی شد که سوالاتی در مورد روند رسیدگی به این پرونده وجود داشته است.
در بیانیه «توبیاس الوود» معاون امور خاورمیانه وزارت خارجه انگلیس آمده: بریتانیا قویا مخالف استفاده از مجازات مرگ است. من از استفاده از این مجازات علیه ریحانه جباری، که سوالاتی در مورد بررسی پرونده‌اش وجود داشت، نگران و متاسف هستم.
الوود در حالی مدعی عدم رسیدگی مناسب به پروند خانم جباری شده که دادسرای تهران امروز پس از اجرای حکم قصاص، شرحی از پرونده‌ی قضایی نامبرده را منتشر کرد.
در پایان بیانیه وزارت خارجه انگلیس عنوان شده است که «اقداماتی نظیر این، به اعتمادسازی ایران با جامعه بین‌المللی، کمکی نمی‌کند. من به ایران توصیه می‌کنم که وقفه‌ای در روند اجرای تمامی احکام اعدام، ایجاد کند».
در اینجا ما در پی آن نیستیم که از «ریحانه جباری» دفاع کنیم یا علیه وی موضع گیری نمائیم، بلکه می خواهیم با نگاهی مثبت به بیانیه صادر شده توسط لندن، علت صدور آن را حس انسان دوستی و دفاع از حقوق بشر بدانیم و بر همین اساس این پرسش را از مقامات دولت انگلیس به ویژه وزارت خارجه این کشور بپرسیم که اگر واقعا حسن انسان دوستی، شما را به صدور چنین بیانیه ای واداشته و خود را مدافع حقوق بشر می دانید، چرا اکنون که صدور حکم اعدام آیت الله شیخ «نمر باقر النمر» روحانی سرشناس عربستانی صادر شده و هنوز اعدام نشده، سکوت کرده اید و حتی به صادر کردن یک بیانیه خشک و خالی بسنده نمی کنید؟!