اشاره:

کرامات و معجزات ائمه (علیهم‌السلام) در موضوعات مختلف نقل گردیده است. شفا دادن مریض، زنده شدن مرده، میوه دادن درخت خشک، خبر از غیب، خبر از آینده و… عجزات و کرامان امامان معصوم بوده که به اذن و اراده الهی انجام شده اند. در این نوشته مختصر به دو مورد کرامت و معجزه امام جواد (علیه‌السلام) اشاره شده است.

قطب راوندی از محمد بن میمون نقل می‌کند: حضرت جواد در ایامی که کودک بود و امام رضا هنوز به خراسان نرفته بود، سفری به مکه نمود و من نیز در خدمت آن حضرت بودم. چون خواستم برگردم، به آن حضرت گفتم: من می‌خواهم به مدینه بروم؛ کاغذی برای ابوجعفر محمد تقی بنویسید تا من ببرم. حضرت تبسمی کرد و نامه‌ای نوشت. من آن را به مدینه آوردم و در آن وقت چشمانم نابینا شده بود. موفق، حضرت محمد تقی را آورد در حالی که در مهد جای داشت من نامه را به آن حضرت دادم. حضرت به موفق فرمود مهر از نامه بردار و کاغذ را باز کن. سپس فرمود‌ ای محمد احوال چشمت چگونه است؟ عرض کردم یابن رسول الله چشمم بیمار شده و بینائی‌اش از دست رفته. سپس حضرت دست به چشمان من کشید. از برکت دست آن حضرت چشمانم شفا یافت. پس من دست و پای آن جناب را بوسیدم و از خدمتش بیرون آمدم در حالی که بینا بودم.[۱]

همچنین نقل شده است که در سفر بازگشت جوادالأئمه(علیه‌السلام) از بغداد به مدینه، گروهی، او را تا بیرون شهر بدرقه کردند، هنگام مغرب امام جواد در حیاط مسجدی در کنار درخت سدری که تا آن زمان میوه نداده بود، وضو گرفت و نماز خواند. پس از نماز با مردم خداحافظی کرد و رفت. فردای آن شب درخت به بار نشست و میوه داد و سبب شگفتی مردم شد. از شیخ مفید نقل کرده‌اند که سال‌ها بعد این درخت را دیده و از میوه آن خورده است.[۲]

پی نوشت:

1. مفید، المزار، ۱۴۱۳ق، ص۲۰۷.
2. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۸۳-۵۸۴.