بیست و ششم جمادی الثانی
۱- شهادت حضرت امام علی النقی(علیه السلام) به روایتی (۲۵۴ هجری قمری)
۲- وفات ابن حجاج (۳۹۱ هجری قمری)
۳- درگذشت فقیه بزرگ “مقداد بن عبداللَّه حلّی” معروف به “فاضل مقداد”(۸۲۶ هجری قمری)
۴- درگذشت آیت الله سید عباس مُهری (۱۴۰۸ هجری قمری)
—
۱- شهادت حضرت امام علی النقی(علیه السلام) به روایتی (۲۵۴ هجری قمری)
شهادت امام على نقى(علیه السلام) در سال ۲۵۴ ه.ق است، ولى در روز آن اختلاف است، بعضى سوم رجب مى گویند، شیخ کلینى و مسعودى چهار روز به آخر جمادى الاخر گفته اند.
ایشان تقریباً شش سال و پنج ماه از سن شریفشان گذشته بود که به منصب جلیل امامت شرف یاب شدند، نزدیک به سیزده سال در مدینه توقف داشتند و بعد از آن متوکل امام را به «سر من رأى» طلبید که بیست سال در آنجا توطن فرمودند.
و سرانجام در خانه اى که اکنون مدفن آن حضرت است ایشان را به وسیله زهر به شهادت رساندند.
وقایع الایام، صفحه ۲۸۲٫
—
۲- وفات ابن حجاج (۳۹۱ هجری قمری)
ابوعبدالله حسین بن احمد بن حجاج، معروف به ابنحجّاج ادیبی فاضل و ماهر بود که با سیدمرتضی و سیدرضی از دانشمندان قرن چهارم هجری در یک عصر زندگی میکرد.
او از شُعرای دوستدار اهلبیت رسالت(علیهم السلام) و دشمن سرسخت دشمنان دین بود و در هر مورد اشعار فراوانی سروده است.
مشهور است که در خوابِ سیدرضی، ابن حجاج از جانب اهل بیت(علیهم السلام) به عنوان شاعر اهل بیت(صلوات الله علیهم اجمعین) مطرح گردیده است.
از آثار ابن حجاج، میتوان به دیوان ده جلدی او اشاره کرد که در موزههای مختلف جهان نگهداری میشود.
وی در مکانی بین بغداد و کوفه وفات یافت و طبق وصیت ابن حجاج، بدنش را در سمت پایین پای امام موسی کاظم(علیه السلام) دفن کردند.
او وصیت کرده بود که بر لوح مزارش بنویسند وَکَلْبُهُم باسِطٌ ذِراعَیْهِ بِالْوَصید.
—
۳- درگذشت فقیه بزرگ “مقداد بن عبداللَّه حلّی” معروف به “فاضل مقداد”(۸۲۶ هجری قمری)
ابوعبدالله شرف الدین مقداد بن عبدالله بن محمد حلی سَیوری معروف به فاضل مقداد و فاضل سیوری، فقیه، متکلم، محقق، جامع معقول و منقول و از علمای بزرگ شیعه میباشد.
فاضل مقداد پس از اتمام تحصیلات مقدماتی برای فراگیری فقه، اصول و حدیث در محضر درس “شهید اول” حضور یافت تا آنگاه که خود در این علوم استاد گشت.
وی از اکابر علمای امامیه در عصر خویش بوده و آثار متعددی از خود به جای گذاشت که: آداب الحج، آیات الاحکام، شرح اَلفیّهی شهید اول، شرح مبادی الاصول علامه و کَنزُالعرفان فی فقه القرآن از آن جملهاند.
وفات فاضل سیوَری در نجف اشرف واقع شد و مقبرهی او را در نزدیکی بغداد در مسیر زائران عتبات عالیات میدانند.
—
۴- درگذشت آیت الله سید عباس مُهری (۱۴۰۸ هجری قمری)
سید عباس مُهری در سال ۱۳۳۳ ه.ق در شهر مُهر واقع در استان فارس به دنیا آمد و پس از طی دروس مقدمات در زادگاهش، راهی نجف اشرف شد.
وی در نجف از محضر عالمانی همچون سید محمود شاهرودی، سید محمدباقرمحلاتی و سید محمدتقی بحرالعلوم استفاده کرد و بنا به اصرار جمعی از مؤمنان، برای تبلیغ دین و ارشاد مردم به کویت رفت.
آیتاللَّه مهری در طول سالیان اقامت در کویت و در جریان نهضت اسلامی مردم به رهبری امام خمینی، با برپایی مجالس سخنرانی به مناسبتهای گوناگون و با ارسال نامه و تلگراف به محضر علما و مراجع و با پخش اعلامیه، پیام و نوار سخنان حضرت امام و دیگر بزرگان، لحظهای از قیام و فعالیت باز نایستاد و علیه جور شورید.
در این میان، سفارت ایران در کویت، فعالیت گستردهای علیه ایشان شروع کرد و مردم را با تهدید و تطمیع و با پخش شایعههای گوناگون، وادار به دوری جستن از او و مسجد و مجلسش مینمود؛ این در حالی بود که بارها ایشان را تهدید به ترور میکردند.
آیتاللَّه مهری اولین مؤید امام از علمای خارج از کشور بود که پس از قیام ۱۵ خرداد ۴۲ ه.ش، تلگراف تند و آتشینی به محمدرضا پهلوی فرستاد که با این عمل، وی تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی، ممنوع الورود به ایران شد.
منزل او در کویت علاوه بر این که به عنوان کانون تبادل نظر درباره شیوههای مبارزه با رژیم ستمشاهی بود، به عنوان واسطهای بین امام در نجف اشرف و پیروان ایشان در ایران، اروپا و سایر نقاط عمل میکرد.
وی از زمان آشنایی با امام تا واپسین دم حیات، دم از امام و راه او برنداشت و پیرو ایشان بود.
حتی وقتی که امام قصد داشتند نجف را به مقصد کویت ترک نمایند، قرار بود که در منزل آیتالله مهری اقامت کنند که با ممانعت دولت کویت مواجه گردید و این امر، عملی نشد.
پس از پیروزی انقلاب، حضرت امام، آیت الله مهری، را به امامت جمعه کویت منصوب کردند که با تبعید آیت الله مهری، نماز جمعه برگزار نگردید.
این عالم بزرگوار سرانجام پس از عمری مجاهده در راه اسلام، در ۲۶ جمادیالثانی ۱۴۰۸ ه.ق در ۷۲ سالگی درگذشت و در حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) مدفون شد.
ثبت دیدگاه