نوشته: شیخ محمد شفیع صفادوست
حضرت خدیجه (سلام الله علیها )
حضرت خدیجه در سال ۶۸ قبل از هجرت در مکه به دنیا آمده و ۳دهم رمضان سال دهم بعثت رحلت کردند.
حضرت خدیجه س یکی از تاثیرگذارترین بانوی تاریخ اسلام است. بانوی تاجری که وقتی آوازه صداقت و امانتداری، محمدامین را شنید به حضرت محمد ص پیشنهاد همکاری داد. وقتی صفات نیکو همچو: آیین توحید ابراهیمی، امانت، راستگویى، جوانمردى، خوش رفتارى و خوش گفتارى… حضرت را دیدند با حضرت ازدواج کردند. به خاطر اوصاف، فضایل، شخصیت و بزرگوارى، شایستگى و عطوفت ودرایت و سایر امتیازات فوق العاده ء آن بانوى عزیز بود که پیامبر اسلام ، مادامى که خدیجه کبرى زنده بود ، با زن دیگرى ازدواج نکرد.
در عظمت و قداست «سیده قریش» همین بس که حضرت زهرا س در دامان ایشان تربیت یافته؛ سیده ی زنان اهل بهشت؛ به اقرار مخالفین نخستین زنى است که اسلام آورد[۱] و همه ی سرمایه خود را درراه پیشرفت و اعتلای اسلام هدیه دادند.
رُسوایی سنتِ تحریف، تغییر، تبدیل، بدعت، جعل، اضطراب و پریشانی خُرافات سقیفه ای
به اقرار عالمان عامه: محمد بن جریر الطبری (متوفای ۳۱۰)، زمخشری[۲] روایت کردند که رسول الله صلى الله علیه و سلم فرمودند:
کَمَلَ مِنَ الرِّجَالِ کَثِیرٌ، وَلَمْ یَکْمُلْ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَرْیَمُ مَرْیَمُ ، وَ آسِیَهُ امْرَأَهُ فِرْعَوْنَ وَ خدیجه بنت خویلد و فاطمه بنت محمد صلى الله علیه و سلم.
حقى بروسوى اسماعیل مفسر مذهب عامه ذیل آیه ۴۴ آل عمران می گوید:
و معنى الکمال التناهى فى الفضائل و البر و التقوى و حسن الخصائل و الکمال… .[۳]
۱۹۵۲۳- عَنْ أَبِی مُوسَى قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: کَمَلَ مِنَ الرِّجَالِ کَثِیرٌ، وَلَمْ یَکْمُلْ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا آسِیَهُ امْرَأَهُ فِرْعَوْنَ، وَمَرْیَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ، وَ إِنَّ فَضْلَ عَائِشَهَ عَلَى النِّسَاءِ، کَفَضْلِ الثَّرِیدِ عَلَى سَائِرِ الطَّعَامِ.[۴]
ثم إن خدیجه قالت لعمها ورقه خذ هذه الأموال و سر بها إلى محمد ص و قل له إن هذه جمیعها هدیه له و هی ملکه یتصرف فیها کیف شاء و قل له إن مالی و عبیدی و جمیع ما أملک و ما هو تحت یدی فقد وهبته لمحمد ص إجلالا و إعظاما له فوقف ورقه بین زمزم و المقام و نادى بأعلى صوته یا معاشر العرب إن خدیجه تشهدکم على أنها قد وهبت نفسها و مالها و عبیدها و خدمها و جمیع ما ملکت یمینها و المواشی و الصداق و الهدایا لمحمد ص و جمیع ما بذل لها مقبول منه و هو هدیه منها إلیه إجلالا له و إعظاما و رغبه فیه فکونوا علیها من الشاهدین… .
با این اوصاف ام المومنین تنها شایسته ی حضرت خدیجه ی کبری است! نه کسانی دیگر که قرآن در مذمت خبرچینی آنها می فرماید:
وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلى بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِیثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَها بِهِ قالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ هذا قالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِیلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمَلائِکَهُ بَعْدَ ذلِکَ ظَهِیرٌ.[۵]
آیات به اقرار صحیح بخاری، احمدبن حنبل، مسلم، ابی داود، نسائی، در ذم عایشه و حفصه نازل است!
فَنَزَلَتْ یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ» إِلَى إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ لِعَائِشَهَ وَ حَفْصَهَ وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلى بَعْضِ أَزْواجِهِ لِقَوْلِهِ بَلْ شَرِبْتُ عَسَلًا.[۶]
متاسفانه از روی جحد، ظلم و اصرار بر نفهمیدن اسرار ولایت را به سر نوشیدن عسل تنزل دادند؟!! و این است مصداق پایمال کردن قرآن ناطق و صامت! که درشان تفکر و تفسیر سقیفه ای خداوند متعال می فرمایند:
وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا[۷]
فِیهِ: عَائِشَهُ عَنْ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ.
۴۲۷۰- حَدَّثَنَا عَلِیٌّ. حَدَّثَنَا سُفْیَانُ حَدَّثَنَا یَحْیَى بْنُ سَعِیدٍ قَالَ سَمِعْتُ عُبَیْدَ بْنَ حُنَیْنٍ قَالَ سَمِعْتُ ابْنَ عَبَّاسٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا یَقُولُ: أَرَدْتُ أَنْ أَسْأَلَ عُمَرَ فَقُلْتُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ مَنْ الْمَرْأَتَانِ اللَّتَانِ تَظَاهَرَتَا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ فَمَا أَتْمَمْتُ کَلَامِی حَتَّى قَالَ عَائِشَهُ وَ حَفْصَهُ.[۸]
در شأن حضرت خدیجه کبری می فرماید: وَ وَجَدَکَ عائِلًا فَأَغْنى. مفسران مخالف نقل می کنند: فقیرا عدیما فأغناک بمال خدیجه.[۹]
و خطاب به عایشه و حفصه در آیه ۳۲ سوره احزاب می فرماید: یا نِساءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ تا آنجا که فرموده: وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ!
به نقل از حاکم (عالم مخالف) مصداق «ازواجنا» در آیه ی شریفه « رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا- وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّهَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً » حضرت خدیجه است.[۱۰]
تفسیر فرات الکوفی، ص ۸۰ [سوره آلعمران آیات ۳۳ الى ۳۴]
عَنْ أَبِی مُسْلِمٍ الْخَوْلَانِیِّ قَالَ دَخَلَ النَّبِیُّ ص عَلَى فَاطِمَهَ الزَّهْرَاءِ ع وَ عَائِشَهَ وَ هُمَا یَفْتَخِرَانِ وَ قَدِ احْمَرَّتْ وُجُوهُهُمَا فَسَأَلَهُمَا عَنْ خَبَرِهِمَا فَأَخْبَرَتَاهُ فَقَالَ النَّبِیُّ ص یَا عَائِشَهُ أَ وَ مَا عَلِمْتِ أَنَّ اللَّهَ اصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِیمَ وَ آلَ عِمْرانَ وَ عَلِیّاً وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ وَ حَمْزَهَ وَ جَعْفَرَ وَ فَاطِمَهَ وَ خَدِیجَهَ عَلَى الْعالَمِین.
صدوق در کتاب: امالى از مفضل بن عمر نقل می کند
قطب راوندى در کتاب خرائج از مفضل بن عمر روایت می کند
حضرت صادق (ع) فرمود: هنگامى که خدیجه با پیغمبر (ص) ازدواج کرد زنان قریش از او بریدند، گفتند به یتیم آل أبو طالب که فقیر بینوائى است شوهر کرده، چون وقت تولد حضرت زهرا (ع) رسید آنان را براى کمک خواست هیچ یک نیامدند، از این پیش آمد غمگین بود که ناگاه چهار زن بلند بالا به هیئت زنان بنى هاشم وارد شدند، خدیجه وحشت کرد یکى از آنها گفت اندوهگین مباش که ما فرستادگان خدا، و خواهران توئیم من سارهام، این آسیه دختر مزاحم همنشین تو در بهشت است، و آن مریم دختر عمران، و آن حوا مادر ما است، خداوند ما را فرستاده که در کار وضع حمل تو را کمک کنیم یکى طرف راست، و دیگرى طرف چپ، و دیگرى روبرو، و آندیگر پشت سرش نشست تا حضرت زهرا سلام اللّه علیها متولد شد.
___________________________________
[۱] واتفقوا على أن خدیجه أوّل من آمن باللَّه ورسوله وصدّقه فیما جاء به ثم علیّ بعدها . الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۹۲ – شرح نهج البلاغه (ابن أبی الحدید )، ج۴ ص ۱۱۸ فصل فیما قیل من سبق علی إلى الإسلام – أسد الغابه (ابن الأثیر)، ج ۵ ص۴۳۷- تهذیب الکمال ( المزی)، ج۲۰، ص۴۸۱ – تاریخ الإسلام (الذهبی )، ج۱ ص ۱۲۸ – البدایه والنهایه ( ابن کثیر)، ج ۳ ص۲۰
[۲] جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص:۱۸۱، ذیل آیه ۴۴ آل عمران – الکشاف، ج۴، ص ۵۷۳، ذیل آیات ۱۱،۱۲تحریم –
[۳] تفسیر روح البیان، ج۲، ص ۳۳
[۴] مسند أحمد بن حنبل، ج۳۲، ص: ۲۸۸
[۵] تحریم / ۳،۴
[۶] صحیح البخاری، ج۸، ص ۲۱۵ ، باب لم تحرم ما أحل الله لک – مسند الإمام أحمد بن حنبل، ج۴۳ ، ص ۴۱ ، بقیه مسند عائشه – صحیح مسلم، ج۲ ، ص ۱۱۰۱ ، باب وجوب الکفاره على من حرم امرأته و لم ینو الطلاق – سنن أبی داود، ج۳ ، ص ۱۶۰۶، (۱۱) باب فی شراب العسل – سنن النسائی، ج۳، ص ۱۳۰ ، ۲۰ – تحریم ما أحل الله ۱ – المجتبى من السنن، ص ۴۰۱ ، ۲۰ – تحریم ما أحل الله عز و جل
[۷] نمل /۲۷
[۸] صحیح البخاری، ج۸، ص۵۷ سوره التحریم
[۹] ذیل آیه ۸ سوره ضحی: تفسیر السمعانی، ج ۶، ص۲۴۵ – تفسیر السمرقندی، ج۳، ص۵۶۸- الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، ص۸۱۷ – الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، ج۱۰، ص ۲۲۹- زاد المسیر فی علم التفسیر، ج۸، ص۲۷۰
[۱۰] شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج۱، ص ۵۳۹ [سوره فرقان آیه ۷۴]