تقویم شیعه بیست و نهم رجب
۱- درگذشت آیه الله «سید محمدهادی میلانی» (۱۳۹۵ هجری قمری)
۲- درگذشت آیه الله «سید محمدرضا خراسانی» (۱۳۹۷ هجری قمری)
۳- درگذشت آیه الله «میرزاجواد سلطان القرائی تبریزی» (۱۴۱۸ هجری قمری)
—
۱- درگذشت آیه الله «سید محمدهادی میلانی» (۱۳۹۵ هجری قمری)
سید محمدهادی میلانی در محرم سال ۱۳۱۳ ه.ق در نجف، در خانواده ای اهلِ علم و معنویت به دنیا آمد.
اجداد او همه از ساداتِ حسینیِ شهر مدینه ی منوره و از فرزندانِ امام چهارم حضرت علی بن الحسین(علیهما السلام) بودند.
پس از اتمام دروس مقدماتی، به درس حضرات آیات: سید ابوالحسن اصفهانی، میرزای نایینی و آقاضیاءالدین عراقی حاضر شد و در طول ۲۳ سال حضور در دروس و محافل علمی این بزرگان، توانسته بود بر آراء و نظرات قوی ترین اساتید مسلط شود.
آیت اللَّه میلانی علاوه بر مهارت در فقه، در علومی هم چون فلسفه، تفسیر و علوم قرآنی نیز تبحّر داشت و این دروس را تدریس می نمود.
جلسات درس ایشان در حوزه ی بزرگ نجف بسیار با شکوه بود و شاگردان فراوانی از جمله آیات عظام: حسین وحید خراسانی، سید عباس صدر، محمدتقی جعفری، سیدم حمدباقر طباطبایى و… در محضر درس او به مدارج بالای علمی دست یافتند.
هم چنین آثار فراوان علمی آیت اللَّه میلانی در کتب گوناگون ایشان متبلور شده است.
محاضراتٌ فی الفِقهِ الامامیَّه در ده جلد، قادَتُنا کیفَ نَعرِفهُم در نُه جلد و… از جمله تألیفات این مرجع بزرگ تقلید به شمار می روند.
آیت الله میلانی در سال ۱۳۷۳ ه.ق وارد شهر مشهد شده و با حضور خود، حوزه ی علمیه ی مشهد را رونقی دوباره بخشید.
سرانجام این عالم ربانی که در اواخر عمرِ خود، از همراهی با نهضت اسلامی مردم علیه رژیم پهلوی غافل نبود در سال ۱۳۹۵ ه.ق در ۸۲ سالگی دار فانی را وداع گفت و پس از تشییعی با شکوه، در جوار مرقد مطهر امام رضا(علیه السلام) به خاک سپرده شد.
—
۲- درگذشت آیه الله «سید محمدرضا خراسانی» (۱۳۹۷ هجری قمری)
آقا سید محمدرضا خراسانی فرزند سید جواد در سال ۱۳۱۱ ه.ق در میان خانواده ای صاحب فضل و تقوا، در اصفهان به دنیا آمد.
وی از خاندان سادات حسینی بود که در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری از زادگاه خود قائن به اصفهان مهاجرت کردند و به مدت دو قرن افراد این خاندان به عنوان چهره های برجسته علمی و حوزوی در اصفهان منشأ خیر و برکت بوده و مردم اصفهان ارادت خاص به آنها داشتند.
آیت الله خراسانی با بهره مندی از محضر اساتید برجسته ای چون حاج میر محمد صادق خاتون آبادی، آقا سید ابوالقاسم دهکردی، آیت الله سید محمد باقر درچه ای، آخوند کاشی و آخوند ملا عبدالکریم گزی، به درجه اجتهاد نائل آمد و یکی از چهره های برجسته علمی در اصفهان گردید که سالها ریاست حوزه علمیه اصفهان را بر عهده داشت.
این فقیه عالیقدر با نظم و متانت خاصی که داشت حوزه علمیه را به خوبی اداره می نمود و در زمان استبداد رضاخانی که حوزه های علمیه در مهجوریت و طلاب در محدودیت شدید بودند، دلسوزانه در حفظ ارزشهای حوزه ها و حمایت از طلاب می کوشید پس از سقوط رضا خان نقش موثری در احیاء حوزه علمیه اصفهان ایفا نمود.
این فقیه بزرگوار در زمینه تالیف هم آثاری از خود به یادگار گذاشته از جمله: حاشیه بر فوائد شیخ انصاری و حاشیه بر مکاسب که نسخه خطی این آثار نزد خانواده وی می باشد و هنوز به چاپ نرسیده است.
آیت الله خراسانی از جمله علمایی بود که در زمینه خدمات اجتماعی فعالیت قابل توجهی داشت از جمله:- تعمیر مدرسه عربان(مدرسه آیت ا… خادمی) – که در حکومت مستبدانه رضاخان تبدیل به متروکه و مخروبه ای شده بود – به همت ایشان در سال ۱۳۶۳ ه.ق تعمیر اساسی شد و جمعی از طلاب حوزه علمیه در آن ساکن شدند.
سرانجام این عالم ربانی پس از ۸۶ سال تلاش و خدمت، در ۲۹ رجب سال ۱۳۹۷ ه.ق دار فانی را وداع گفت و در تکیه فاضلان دارالفضل تخت فولاد به خاک سپرده شد.
—
۳- درگذشت آیه الله «میرزاجواد سلطان القرائی تبریزی» (۱۴۱۸ هجری قمری)
میرزاجواد سلطان القرائی تبریزی در ۱۳ جمادی الثانی ۱۳۱۹ ه.ق در تبریز، در بیت علم و تقوا و فضیلت به دنیا آمد. خاندان وی با پیشینه چهارصد ساله، همه از رجال نامی دین و مشهور به فقه و قرائت و تجوید بودهاند و بدین سبب به «سلطانالقراء» معروف شده بودند.
پدرش مرحوم آقا شیخ ابوالقاسم، علاوه بر آگاهی کامل از علوم دینی، در فنّ قرائت و تجوید مهارت کامل داشت و جدّش علامه آقا میرزاعبدالرحیم از اکابر علما و قاریان زمان خویش و استاد بسیاری از علمای آذربایجان، و صاحب «الدر المنثور فی علم التجوید» بوده است.
وی ادبیات را در مدرسه طالبیه نزد آقا شیخ حسن نحوی و سطوح فقه و اصول و حکمت و شرح اشارات خواجه طوسی را در محضر آیت الله حاج میرزاجعفر صراف زاده و متون فلسفی و کلامی را در مجلس درس حاج میرزامحمد سرخابی آموخت و پس از آن مبانی فقهی و اصولی اش را در محضر حضرات آیات عظام: میرزا صادق آقا تبریزی و سید ابوالحسن انگجی استوار ساخت و به خصوص اکثر استفاده اش از میرزا صادق آقا بود.
وی به دلیل هوش سرشار و حافظه قوی در سنین جوانی – حدود ۲۵ سالگی – به مقام اجتهاد نائل آمد و اجتهادش مورد تأیید میرزا صادق آقا قرار گرفت. او برای استفاده از درس مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی به نجف اشرف مهاجرت کرد، اما این ایام به درازا نکشید و به تبریز بازگشت.
وی در سفرهای خویش به عتبات عالیات، مکه و مدینه، بیروت و دمشق و استانبول به تحقیق و تتبع و استنساخ کتابهای خطی و چاپی بسیاری پرداخت و از این رهگذر با خط بسیار خوش خود – که از محضر کاتب مشهور میرمحمدحسین خطاط باشی خط نسخ و نستعلیق را فراگرفته بود – مجموعههای فراوانی را نگاشت.
این عالم حافظه ای قوی و ذوقی سرشار بود و در قالب های غزل و قصیده، اشعار بسیار در مدایح و مراثی ائمه اطهار – علیهمالسلام – سروده است.
وی تدریس خارج فقه و اصول را سالیان فراوانی در مسجد جامع صفرعلی و مسجد معجزلر ادامه داد و دهها تن از فضلا و علما را از علم و دانش خویش بهرهمند ساخت.
او نمازجمعه را واجب تعیینی می دانست و بر این اساس ۵۵ سال آن را در مسجد حاج صفرعلی اقامه کرد.
برخی از آثار ایشان عبارت است از: توضیح المسائل ؛ حاشیه بر عروهالوثقی؛ حاشیه بر الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه؛ کتاب الطهاره؛ وجوب صلاه الجمعه؛ دیوان اشعار.
سرانجام این عالم ربانی پس از عمری کوشش در جهت اعتلای کلمه توحید و تعظیم شعائر الهی در پایان ماه رجب ۱۴۱۸ ه.ق دار فانی را وداع گفت و به موالیان طاهرینش پیوست.