۱- درگذشت حکیم «میرزا ابوالحسن جلوه» (۱۳۱۴ هجری قمری)
۲- درگذشت آیت الله «میرزا صادق مجتهد تبریزی» (۱۳۵۱ هجری قمری)
۳- شهادت آیت الله «علی قدوسی» (۱۴۰۱ هجری قمری)
۴- درگذشت آیت الله «شیخ احمد پایانی اردبیلی» (۱۴۱۷ هجری قمری)
—
۱- درگذشت حکیم «میرزا ابوالحسن جلوه» (۱۳۱۴ هجری قمری)
میرزا ابوالحسن جلوه در سال ۱۲۳۸ ق در احمدآباد هند به دنیا آمد. نَسَب ایشان با ۳۰ پُشت به امام حسن مجتبی (علیه السلام) می رسد.
پدرش سید محمد طباطبائی، متخلص و معروف به “مظهر”، از پزشکان و ادیبان اوایل دوره قاجار بود.
میرزا ابوالحسن پس از مرگ پدرش، به اصفهان رفت و در مدرسه کاسه گران اقامت گزید و پس از فراگیری مقدمات، به تحصیل علوم عقلی، الهی، طبیعی و ریاضی پرداخت. او تمام وقت خود را صرف تحصیل می کرد.
وی در ۱۲۷۳ ه.ق، به سبب مساعد نبودن اوضاع تحصیل و تدریس در اصفهان و مشکلات اجتماعی، به تهران رفت و در مدرسه دارالشفا سکنا گزید و ۴۱ سال در این مدرسه به تدریس حکمت و فلسفه و ریاضی و عرفان پرداخت.
میرزا طاهر تنکابنی، محمدعلی شاه آبادی، سید حسین بادکوبه ای، ملامحمد آملی، جهانگیرخان قشقایى ،آخوند ملا محمدکاظم خراسانی و… از شاگردانِ معروف ایشان می باشند.
تالیفات میرزا ابوالحسن جلوه نیز گسترده و در خور توجه است که “حاشیه بر شفا و اسفار، اثباتُ الحرکهُ الجَوهَریّه” و… از آن جمله اند.
سرانجام این حکیم الهی در شب جمعه، ششم ذی القعده سال ۱۳۱۴ ه.ق در ۷۶ سالگی در تهران وفات یافت ودر مرقد ابن بابْوِیْهْ مدفون گردید.
—
۲- درگذشت آیت الله «میرزا صادق مجتهد تبریزی» (۱۳۵۱ هجری قمری)
آقا میرزا صادق، فرزند عالم فقیه و متکلم، علامه میرزا محمدآقا، معروف به “مجتهد کوچک” در حدود سال ۱۲۷۳ ه.ق در شهر تبریز دیده به جهان گشود.
تحصیلات ابتدایى را در همان شهر به پایان رسانید. در ۱۹ سالگی به همراه برادر بزرگترش به نجف اشرف مهاجرت کرد و ۲۴ سال در آنجا ماند.
در نجف از محضر اساتیدی چون: شیخ حسین فاضل اردکانی، ملامحمدفاضل ایروانی، محمد فاضل شرابیانی، محمد حسن مامقانی و شیخ هادی تهرانی استفاده نمود.
معروف ترین استادش شیخ هادی تهرانی بود که تبریزی در نظریات اصولی خاص خود، از او پیروی می کرد.
وی بعد از فراگیری علوم گوناگون، در فقه و اصول به درجه اجتهاد رسید و حلقه درسی تشکیل داد. در درس وی شاگردان بسیاری حاضر می شدند. از جمله شاگردان وی محمد علی مدرس (مؤلف ریحانه الادب) و میرزا قاسم گَرگَری بودند.
در سال ۱۳۱۲ ه.ق به تهران آمد و پس از آن در زادگاه خود اقامت گزید و مرجعیت آذربایجان را بر عهده گرفت. وی به مشکلات مردم توجه داشت و درصدد رفع آنها برمی آمد.
مجتهد تبریزی از بنیانگذاران نهضت اسلام بر علیه زَنادقه و بی دینی و سیاست های ضد اسلامی در کشورهای اسلامی بوده است.
او علناً با مشروطه ی غیرمشروعه مخالفت کرد و در راه مبارزه با استبداد رضاخانی، به کردستان تبعید گشت.
به گفته ی علامه امینی، او یکی از چهره های درخشان تشیع بوده است.
از این عالم بزرگ بیش از ۱۲ اثر بر جای مانده که تعدادی از آنها عبارتند از: المَقالات الغَریَّه فی مباحث الالفاظ، رسالهٌ فی المُشتَقَّات، رساله ی مُختَصَره و الفوائد فی مسائل المُتِفَرِّقَهِ الفقهیه.
این عالم ربانی سرانجام به دنبال کسالت ذات الریه در شب جمعه ششم ذیالقعده سال ۱۳۵۱ ه.ق در ۷۸ سالگی در شهر مقدس قم از دنیا رحلت کرد و آیت اللَّه شیخ ابوالقاسم کبیر بر بدن او نماز خواند. جنازه ی این عالم بزرگ را به حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) حمل کردند و به هنگام حفر قبر، قبر آماده ای پیدا شد و مردم را به تعجب واداشت.
—
۳- شهادت آیت الله «علی قدوسی» (۱۴۰۱ هجری قمری)
علی قدوسی در ۵ صفر سال ۱۳۴۶ ه.ق در نهاوند به دنیا آمد. پدرش آخوند ملااحمد از روحانیان منطقه بود که امور شرعی مردم نهاوند و نواحی اطراف آن را اداره میکرد.
قدوسی مقدمات تحصیل را در مکتب خانه و نزد پدر آموخت و سپس وارد آموزشگاه های جدید شد.
وی در پانزده سالگی برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت کرد.
قدوسی درس های مقدمات و سطح حوزه علمیه را از اساتیدی مانند: شهید صدوقی آموخت و در درس خارج آیت الله العظمی بروجردی و امام خمینی شرکت کرد و به درجه اجتهاد رسید.
قدوسی همراه آقایان: مرتضی مطهری و سید محمد حسینی بهشتی در درس علامه طباطبایی حاضر می شد. علامه به او علاقه داشت و او را به دامادی خود پذیرفت.
علی قدوسی از طرفداران نهضت امام خمینی بود، وی عضو گروهی از مدرسین حوزه بود که بعدها به گروه یازده نفری موسوم شدند. این مجموعه برای مبارزه با رژیم شاه، اصلاح نظام آموزشی حوزه و ایجاد تحرک در شخصیت های مبارز، فعالیت می کرد، در زمانی که اساس نامه گروه به دست ساواک افتاد و اعضای آن تحت تعقیب قرار گرفتند؛ قدوسی هم که مسئولیت اطلاعات و اخبار این سازمان را عهده دار بود، دستگیر و در زندان قزل قلعه زندانی و شکنجه شد.
وی پس از آزادی از زندان به قم رفت و همراه سید محمد بهشتی کوشید با حفظ اصالتهای حوزه و تکیه بر امتیازها و ویژگی های این نظام، برنامه های جدیدی طراحی کند. برنامه ریزی دقیق، استفاده از روش های ارزش یابی، آزمون های منظم و نظارت مستقیم بر متون درسی، از جمله برنامه های او در این راستا بود. چنین تفکری به تأسیس «مدرسه حقانی» انجامید.
از فعالیتهای دیگر آیت الله قدوسی برای آشنایی بانوان با اعتقادات و مبانی فکری اسلام، تأسیس «مکتب توحید» بود.
عضویت در شورای عالی قضایی و دادستانی کل انقلاب، از مسئولیتهایی بود که بعد از انقلاب برعهده وی گذاشته شد.
سرانجام آیت الله شیخ علی قدوسی بر اثر انفجار بمب در دادستانی به شهادت رسید. پیکر او پس از تشییع در تهران به قم منتقل و در حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) دفن شد.
—
۴- درگذشت آیت الله «شیخ احمد پایانی اردبیلی» (۱۴۱۷ هجری قمری)
شیخ احمد پایانی در شهر اردبیل در خانواده ای متدین چشم به جهان گشود.
وی تحصیلات خود را از پنج سالگی و در مکتب خانه آغاز کرد. در آنجا تجوید و قرائت قرآن، گلستان، نصاب الصبیان را فرا گرفت و پس از آن در مدارس دولتی، تحصیلات ابتدایی را آموخت.
در چهارده سالگی و در فضای بسیار تاریک آن زمان با میل و علاقه شخصی و با تشویق و عنایت نزدیکان، به مدرسه علمیه ملا ابراهیم شتافت و دروس مقدمات را آغاز کرد.
با اتمام دروس مقدمات برای بهره مندی از محضر استادان حوزه علمیه قم، راهی شهر قم شد. در قم نیز دروس دوره سطح را نزد استادان برجسته آن زمان در مدتی اندک فرا گرفت و سپس در دروس خارج فقه و اصول علمای بزرگی همچون:آیت الله العظمی سید محمد حجّت کوه کمری و آیت الله العظمی سید محمد حسین بروجردی شرکت کرد و پایه های علمی و اجتهادی خویش را استوار ساخت. او دارای اجازه نقل روایت از استادش آیت الله العظمی حجّت بود. او در طی سالها از تدریس نیز باز نماند و همواره در دروس اخلاق شرکت جدی داشت تا در کنار علم، عمل خویش را با اهداف الهی و دینی منطبق سازد.
او همچنین در درس فقه و اصول آیت الله سید محمد محقق داماد که از درسهای مهم و فنّی آن روزگار به شمار می آمد، شرکت جست و مدتی نیز در درس امام خمینی و آیت الله العظمی گلپایگانی و آیت الله العظمی شریعتمداری حاضر شد.
پایانی در سالهای تحصیل خود با بسیاری از طلاب فاضل آن روزگار رابطه دوستی داشت که از جمله آنها میتوان از آقایان:مشکینی،اردبیلی،احمدی میانجی،جعفر سبحانی و مکارم شیرازی نام برد.
شیخ احمد پایانی همزمان با تحصیل به تدریس اهتمام ویژه ای داشت به گونه ای که تمام کتب متداول حوزه را در سطوح مختلف تدریس می نمود.
وی ابتدا به تدریس کتابهای حاشیه ملا عبدالله و معالم الاصول پرداخت و پس از آن نزدیک به پنجاه سال به تدریس کتابهای مهم فقه و اصول مانند: “قوانین، شرح لمعه، رسائل، مکاسب و کفایه” اشتغال داشت.
از ویژگیهای او، صرف کردن اکثر اوقات به مطالعه، تحقیق و مباحثه و نیز دقت شایان تحسین؛در برداشت از آیات و روایات برای استنباط بود.
وظیفه شناسی از دیگر ویژگیهای او بود، به گونه ای که بارها از او درخواست کردند به تدریس درس خارج بپردازد و او هر بار از آن امتناع میورزید و تدریس مکاسب را وظیفه خود میدانست. او به خوبی میدانست که پایه های اجتهاد طلاب در دوران سطح نهاده میشود و با توجه به کمبود استادان خُبره در تدریس کتب شیخ انصاری، وقت خود را مصروف آن کرد و از هرگونه شهرت طلبی پرهیز داشت.
صبر و اخلاق خوش او تا آنجا بود که به طلاب اجازه میداد که در هر وقت از شبانه روز پرسشی دارند، مطرح سازند تا او به خوبی آن را پاسخ گوید. بی اعتنایی به مادیات از دیگر ویژگی های او بود و به نظم در کارهایش، به ویژه در ساعت شروع و پایان درس بسیار اهمیت میداد .
امانت داری، صداقت، خیرخواهی، تعصب دینی، زهد و بی رغبتی به زخارف دنیوی از جلوه های روشن مَنش ایشان بود. تمام عمر را در خانه ای قدیمی و فاقد هر گونه امکانات رفاهی گذراند. به عبادت و بندگی خداوند و ارادت به خاندان عصمت و طهارت(علیهم السلام) مخصوصاً حضرت سید الشهداء(علیه السلام) پایبند بود. زیارت رجبیه حضرت ثامن الحجج(علیه السلام) را تا حد توان بجای می آورد و همواره پیش از تدریس به زیارت حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) مشرف میشد.
از استاد پایانی تألیفات بسیاری بر جای مانده است که برخی از آنها به شرح زیر است:
۱ ـ تقریرات فقه آیت‌الله العظمی کوه‌کمری (بحث بیع)؛ ۲ ـ فهرست جامع الشّتات مرحوم میرزای قمی؛ ۳ ـ ارشاد الطالب الی حقایق المکاسب (شرح مکاسب)؛ ۴ ـ حاشیه کفایه الاصول؛ ۵ ـ حاشیه مکاسب؛ ۶ ـ رساله فی احکام الاراضی و اقسامها (در مجموعه مقالات کنگره شیخ انصاری)؛ ۷ ـ رساله فی بیع الفضولی (در مجموعه مقالات کنگره محقق اردبیلی).
شیخ احمد پایانی در سالیان عمر شریف خود از فعالیتهای سیاسی باز نماند و همراه با سیل خروشان ملت در براندازی رژیم پهلوی و کوتاه کردن دست ابرقدرتها و استعمارگران از ایران اسلامی، نقش بسزایی را ایفا کرد.
از فعالیتهای مهم او در عرصه سیاسی، شرکت و عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بود؛ به طوری که نام او در زیر بسیاری از اعلامیه های مبارزاتی آن مرکز به چشم می‌خورد.
سرانجام آیت الله شیخ احمد پایانی پس از عمری تلاش در راه تعالی اسلام، در ۶ ذیقعده ۱۴۱۷ ه.ق به جوار رحمت حق شتافت و پس از تشییع کم نظیر پیکرش را در صحن مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) به خاک سپردند.
تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده. تقویم شیعه ششم ذی القعده
