حدیث الوصول الی الله امام عسکری علیه السلام همراه با شرح آیت الله جوادی آملی

معرفی بهترین راه وصول الی الله در بیان نورانی امام عسکری(ع)

بیان نورانی امام عسکری(سلام الله علیه) این است که:«إنّ الوصول الی الله سفرٌ لا یُدرک الاّ بالامتطاء اللیل»؛ وصول به خدا و نِیل به مقام قُرب الهی یک راه طولانی است و پیمودن این راه طولانی مرکب می‌خواهد و بهترین و راهوارترین مرکب این سفر، نماز شب است.

هشتم ربیع الاول یاد آورشهادت جانسوز حضرت امام حسن عسکری(ع) است که به حق باید با فرزند گرامی اش به سوگ عزای پدر نشست. امامی که فقط ۲۸بهار از زندگی سراسر نورش سپری گشته و در نهایت بدست بدخواهان زمان به شهادت رسید.

حضرت علامه جوادی آملی، از لسان نورانی آن امام همام در توضیح روایتی گهربار نکات ارزنده ای بیان داشتند که بمناسبت ایام شهادت آن حضرت  تقدیم می گردد:

معظم له با استناد به فرمایش گهربار امام عسکری(ع) وصول به خدا و نِیل به مقام قُرب الهی را یک راه طولانی دانسته و بیان داشتند

بیان نورانی امام عسکری (سلام الله علیه) این است که: «إنّ الوصول الی الله سفرٌ لا یُدرک الاّ بالامتطاء اللیل»؛ وصول به خدا و نِیل به مقام قُرب الهی یک راه طولانی است و پیمودن این راه طولانی مرکب می‌خواهد و بهترین و راهوارترین مرکب این سفر، نماز شب است. سفر با مرکب قابل طی است و بدون وسیله نقلیه آدم سفر طولانی را چطور طی کند؟

فرمود این راه، راه طولانی است این سفر، سفر طولانی است «إنّ الوصول الی الله سفرٌ» که این بدون مرکب نمی‌شود مرکبش هم نماز شب است. حضرت علامه جوادی آملی نیز با استناد به این روایت نورانی توصیه کردند که: نماز شب یک مرکب خوبی است سوار این مرکب بشوید و بروید. اگر می‌خواهید عزیز و گرامی بشوید باید از خیلی از چیزها صرف ‌نظر کنید.

ایشان جریان شب زنده‌داری را در حقیقت آموزش و پرورش روز قلمداد کرده و خاطر نشان کردند:

جریان شب زنده‌داری در حقیقت آموزش و پرورش روز است، برای اینکه وقتی ما شب برخاستیم و حداقل چهل نفر را دعا کردیم، روز هم حداقل به فکر حلّ مشکلات چهل نفر هستیم، اگر کسی شب برخیزد و از خدای سبحان حل مشکلات چهل نفر را طلب کند یقیناً روز به فکر آن چهل نفر هم است، چنین انسانی نه بیراهه می‌رود نه راه کسی را می‌بندد، آن وقت این نظام می‌شود نظام ولایی، می‌شود نظام قرآن و عترت و منشأ برکت.

این حکیم متأله، لذّت از زندگی در پرتو نیایش سحرگاهی را با اشاره به کلمه ی”مطیّه” در جمله ی آن حضرت میسّر دانسته و ابراز داشتند:

بیان نورانی امام حسن عسکری(سلام الله علیه) این است که «الوصول الی الله عزّوجل سفرٌ لا یُدرَک الاّ بامتطاء اللیل»؛ مَطیّه یعنی مرکب راهوار. انسان وقتی سحر برمی‌خیزد و با خدایش گفتگو می‌کند و خودش را به او می‌سپارد به برکت او از لغزشها مصون می‌ماند. کسانی که این راه را طی می‌کنند به قدری از زندگی لذّت می‌برند که هیچ کسی به اندازهٴ آنها لذّت نمی‌برد.

صاحب تفسیر تسنیم ، اعطای شامّه ای قوی و دوری از آلودگی های مادی را به سبب اهتمام به نماز شب مورد توجه قرار داده و با نقل نمونه ای فرمودند:

اگر آدم بینی‌اش بسته باشد وقتی یک سلسله غذاهای به حسب ظاهر شیرین را می‌بیند طمع می‌کند اما وقتی شامّه‌اش باز باشد و بوی بد اینها را استشمام کند اصلاً رغبت ندارد و خودش را به زحمت نمی‌اندازد. این باز بودن شامّه و بینی و باز بودن باصره و سامعه همین است. در قرآن کریم فرمود یک عده چشمشان بسته است ﴿أَعْیُنُهُمْ فِی غِطَاءٍ عَن ذِکْرِی﴾ اگر کسی بوی غذای خوبی را به مشامش برسد اما چشمش بسته باشد نداند که این آلوده است و نبیند آلوده است ، هوس می‌کند. لذا این نماز شب آدم را سمیع و بصیر می‌کند، شامّه باز به آدم می‌دهد؛حالا آن مراحل عالی‌اش مخصوص انبیا و اولیاست اما مراحل ابتدایی که مشکل ما حل می‌شود به ما می‌رسد.

[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”۰.۳″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][بعنوان نمونه] وجود مبارک یعقوب(سلام الله علیه) به فاصله هشتاد فرسخ با جمله ی اسمیه و با حرف  تأکید «إنّ» فرمود: من بوی یوسف را می‌شنوم ﴿إِنِّی لَأَجِدُ رِیحَ یُوسُفَ لَوْلاَ أَن تُفَنِّدُونِ﴾ ما حالا فاصلهٴ هشتاد فرسخ لازم نیست همین هشت سانتی که بالأخره بفهمیم این آقا که این زیرمیزی را به ما داده این بدبوست این را که می‌توانیم بفهمیم این راندخواری، این رشوه‌خواری این بدبوست.

معظم له ذات اقدس اله را تنها محور عزّت دانستند و فرمودند:

ذلّت مؤمن به چیست؟ ذلّت مؤمن به این است که نزد کسی مثل خودش سَر خم بکند، نزد غیر خدا سر خم بکند و به غیر خدا محتاج باشد این ذلّت است بنابراین هم قرآن کریم فرمود: تنها محور عزّت،ذات اقدس الهی است ، حالا اگر مؤمن بخواهد عزیز بشود باید نزد عزیز برود باید این راه را طی کند و تا به لقای الهی نرسد تا مقرّب عندالله نشود عزیز نمی‌شود این راهش چیست؟ در بیان نورانی امام حسن عسکری(سلام الله علیه) این است که «الوصول الی الله عزّوجل سفرٌ لا یُدرَک الاّ بامتطاء اللیل»

منبع: hadana