حجت‌الاسلام سیدرضا مودب مدیر گروه قرآن و حدیث دانشگاه قم, با اشاره به این که دحوالارض عبارت است از بسط و گسترش زمین عنوان کرد: در کتب دعایی و روایی ، روز ۲۵ ذی‌القعده(مصادف بافردا ۳۰شهریور) روز دحوالارض ثبت شده است که در این روز عبادات زیادی از جمله نماز، روزه و دعاها و مضامین اخلاقی عالی و ارزشمندی توصیه شده است.
عضو هیأت علمی دانشگاه قم گفت: مرحوم محدث قمی در مفاتیح‌الجنان در باب دوم در خصوص اعمال ماه ذی‌القعده با عنوان اعمال روز دحوالارض از آنها یاد می‌کند؛ هم چنین که از شب دحوالارض نیز به عنوان لیالی شریف و پربرکت یاد شده که رحمت خدا در آن شب نازل می‌شود و شب‌زنده‌داری و عبادت و توبه در آن شب به درگاه الهی سفارش شده است.
حجت‌الاسلام مودب با بیان این که در روز دحوالارض، زمین مکه بسط داده شده است اظهار داشت: دحوالارض حقیقتی است که با قرآن و روایات و همچنین با برهان عقلی هیچ منافاتی ندارد و یکی از شگفتی‌های آفرینش است.
وی با اشاره به این که در قرآن سه آیه درباره دحوالارض آمده است ابراز داشت: خداوند درسوره حجر آیه ۱۹ "وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَیْنا فِیها رَواسِیَ وَ أَنْبَتْنا فِیها مِنْ کُلِّ شَیْءٍ مَوْزُونٍ" می‌فرماید "و زمین را گستردیم و در آن کوههاى ثابتى افکندیم و از هر گیاه موزون در آن رویاندیم" که گسترش زمین در این آیات، اشاره به سربرآوردن خشکی‌های زمین از زیر آب دارد.
عضو هیأت علمی دانشگاه قم ادامه داد: مفسران در ذیل آیه یاد شده به گسترده ساختن و بسط دادن و ظاهر شدن خشکی‌های زمین اشاره نموده‌اند، زیرا می‌دانیم ابتدا تمام سطح کره زمین بر اثر باران‌هاى سیلابى زیر آب پنهان بود و سالیان درازى بر این منوال گذشت، باران‌هاى سیلابى فرو نشستند، آب‌ها در گودال‌هاى زمین جاى گرفتند، و خشکی‌ها به تدریج از زیر آب نمایان گشتند و این همان چیزى است که در روایات اسلامى به عنوان "دحو الارض" معروف شده است.
وی با اشاره به این که کلمه دحوالارض از کلمه دحاها در سوره نازعات آیه ۳۰ "وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحاها" گرفته شده است بیان داشت: در این آیه خداوند می‌فرماید که زمین را بعد از آن گسترش دادیم که "دحا" به معنى گستردن است، بعضى نیز آن را به معنى تکان دادن چیزى از محل اصلیش تفسیر کردهاند و چون این دو معنى لازم و ملزوم یکدیگرند به یک ریشه باز مىگردد.
حجت‌الاسلام مودب عنوان کرد: همچنین خداوند در آیه ۶ سوره شمس "وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها" در هشتمین و نهمین سوگند خود از خالق زمین یاد می‌کند که زمین را گسترانیده است و مىفرماید:" قسم به زمین و آن که زمین را گسترانیده است" که خداوند بیان می‌کند که زمین با تمام شگفتی‌ها و منابع گرانبهایش هر کدام به تنهایى نشانهاى از نشانههاى خداوند است.
مدیرگروه قرآن و حدیث دانشگاه قم افزود: "طحاها" هم به معنى انبساط و گستردگى آمده است و هم به معنى "راندن و دور کردن و از میان بردن" و در اینجا به معنى گستردن است و آن چنان که آیه‌الله مکارم شیرازی بیان داشتند زمین در آغاز در زیر آب غرق بود، به تدریج آب‌ها در گودال‌هاى زمین قرار گرفت و خشکی‌ها سر بر آورد و گسترده شد و از آن تعبیر به "دحو الارض" مىشود.
عضو هیأت علمی دانشگاه قم با بیان این که نقطه آغاز دحوالارض کنار کعبه بوده است اظهار داشت: در روایات از مکه به عنوان ام‌القری یاد می‌شود که به این دلیل است که زندگی از آنجا شروع شده است.
حجت‌الاسلام مودب با اشاره به این که مسئله دحوالارض یکی از اعجازهای علمی است که قرآن از آن یاد می‌کند بیان کرد: در این روز زیارت امام رضا (ع) نیز سفارش شده است که نشانه توجه عبودیت الهی است و توجه به عبادت، بندگی و تسلیم به شگفتی آفرینش است.
ثبت دیدگاه