مسجد تاریخی امام حسن مجتبی(ع) موسوم به مسجد جامع عباسی فرح آباد بخشی از مجموعه تاریخی فرح آباد متعلق به دوران صفویه در ساری است.

این مسجد مبتنی بر سبک معماری مسجد امام اصفهان که بی نظیرترین اثر مذهبی بجا مانده از دوران صفویه در مازندران است ساخته شده است.

در بنا کتیبهٔ تاریخ‌دار یافت نشده‌است اما بنای آن را حدود سال ۱۰۲۵ هجری قمری یعنی ۴۱۰ سال گذشته تخمین می‌زنند. مجموعه فرح آباد که شاه عباس بخشی‌هایی از دوران سلطنت خود را در آن گذرانده‌است شامل مسجد، پل و کاخ جهان‌نما می‌شده‌است که از ان میان تنها مسجد بدلیل موقعیت مردمی اش بجا مانده‌است. این مسجد که در فاصله ۲۵ کیلومتری ساری و ۲ کیلومتری دریای خزر واقع شده، طیق برنامه ریزی انجام شده به موزه تشیع شمال کشور تبدیل می‌گردد.

مسجد در زمینی مستطیل شکل به ابعاد ۶۵ در ۷۵ متر قرار دارد وساختمان مسجد از آجر و ملات ساروج ساخته شده است.

ساختمان بصورت چهار ایوانی بنا شده و دارای سردر ورودی بزرگی می‌باشد در قسمت جنوبی مسجد شبستانی بزرگ با طاقهای هلالی روی ستونهای عظیم آجری قرار گرفته‌است. در اطراف حیاط یا میانسرا حجره‌های یک طبقه برای درس طلاب دیده می‌شود که پیرامون حیاط را گرفته ایوان اصلی مسجد با گنبد بزرگ آجری در قسمت جنوبی که محراب نیز در آن جا واقع است قرار دارد. در دو طرف ایوان دو شبستان بزرگ قرار دارد.

گنبد شبستان جنوبی از نوع دو پوش پیوسته‌است که آن را با آجر پوشانده‌اند. با توجه به نقشه‌های بنا، به نظر می‌رسد که گنبدخانهٔ مسجد پوش دوم داشته که یا ساخت آن ناتمام مانده یا آنکه تخریب شده‌است.

در وسط حیاط حوضی واقع است که در گذشته از طریق تنبوشه‌های سفالی از ضلع شمالی مسجد آب وارد آن می‌شد کاشی‌های نقش‌دارِ به دست آمده از مسجد نشانهٔ آن است که نماهای صحن و سردرِ بنا کاشی‌کاری بوده‌است.

مجموعه فرح آباد مجموعه وسیعی شامل مسجد، پل و کاخ جهان نما بوده است که در میان این آثار تنها مسجد فرح آباد آن به دلیل پایگاه مردمی برجا مانده است.