شیخ «محمد السعدی» متولد سال ۱۹۴۲ میلادی در کربلای معلا، روحانی نابینایی است که امام حسین(ع) را با چشم دل شناخت و محلول عشق ایشان شد.
وی که نابینای مادرزاد است، قرآن و بسیاری از ادعیه، زیارات، اشعار و روایات فراوانی درمورد خاندان اهل بیت عصمت و طهارت از جمله وقایع شهادت امام حسین(ع) در کربلا را از حفظ است.
شیخ سعدی، علوم دینی را در کربلا به ویژه مدرسه علمیه "الهندیه" فرا گرفت و در کنار شیخ «حمد الحافظ»، «سید محمد جلوخان» و «سید صدرالدین شهرستانی» به فراگیری این علم پرداخت.
این روضه خوان دلباخته، سالها بصورت روزانه در مجاورت حرم مطهر امام حسین(ع) و ضریح سید ابراهیم مجاب مرثیه خوانی میکرد.
شیخ سعدی با اینکه در زمان رژیم سرنگون شده بعث چندین بار نیز زندانی و مورد شکنجه قرار گرفت، ولی هیچگاه دست از روضه خوانی حضرت سید الشهداء(ع) دست نکشید تا اینکه در سال ۲۰۱۰ به علت وضعیت نامناسب جسمانی و بیماری نتوانست روزانه در حرم مطهر امام حسین(ع) حاضر شود.
پسر این روضه خوان ابا عبدالله(ع) در مورد پدر اینطور توضیح میدهد: پدرم دچار بیماری سختی شد و چند باری در لبنان تحت عمل جراحی قرار گرفت، ولی عملها موفقیت آمیز نبود.
وی افزود: پدرم پس از این عملهای ناموفق تصمیم گرفت که اینبار پیش از عمل جراحی قلب باز، در اتاق عمل بیمارستان روضه بخواند و پس از آن، کار خود را به خدا و سیدالشهدا(ع) واگذار کرد.
فرزند شیخ سعدی با بیان اینکه پدرم پس از پنج ساعت و نیم از اتاق عمل خارج شد، تصریح کرد: پرسنل بیمارستان به من گفتند که عمل موفقیت آمیز بوده است و گروه هوشبری نیز هنگامی که بالای سر ایشان حاضر میشوند، آیاتی از قرآن را میخوانند و پدرم با اینکه هنوز تحت تاثیر داروی بیهوشی بود، آیات را تکمیل می کرد(!).