عصمت پیامبران (عصمت حضرت محمد -آیه ۱۲۰ و ۱۴۵ بقره)
{وَلَن تَرْضَی عَنکَ الْیهُودُ وَلاَ النَّصَارَی حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَی اللهِ هُوَ الْهُدَی وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ اَهْوَاءهُم بَعْدَ الَّذِی جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَکَ مِنَ اللهِ مِن وَلِی وَلاَ نَصِیرٍ}
«هرگز یهود و نصارا از تو راضی نخواهند شد، تا (به طور کامل، تسلیم خواسته‌های آنها شوی، و) از آیین (تحریف یافته) آنان، پیروی کنی. بگو: «هدایت، تنها هدایت الهی است!» و اگر از هوی و هوس‌های آنان پیروی کنی، بعد از آنکه آگاه شده‌ای، هیچ سرپرست و یاوری از سوی خدا برای تو نخواهد بود».
{… وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ اَهْوَاءهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّکَ إِذَاً لَّمِنَ الظَّالِمِینَ}
«…و اگر تو، پس از این آگاهی، از هوس‌های آنها پیروی کنی، مسلماً از ستمگران خواهی بود!»
ظاهر آیات بالا بیانگر این است که امکان دارد پیامبر پس از دریافت وحی و درک حق، برای جلب رضایت اهل کتاب، از خواسته‌های آنها پیروی کند. به همین دلیل می‌فرماید: در این صورت هیچ سرپرست و یاوری در برابر عتاب و عقاب خداوند نخواهی داشت یا از ظالمان خواهی بود.
بنابر دلایل زیر، پاسخ این شبهه نیز همانند پاسخ شبهات گذشته است:
۱ـ این‌گونه خطاب‌ها از باب کنایه است که مقصود اصلی آنها مردم است، نه رسول اکرم(صلی الله و علیه و آله).
۲ـ قضیه شرطیه تنها دلالت بر صحت ملازمه دارد و هیچ‌گونه اشعاری بر تحقق مقدم یا تالی ندارد.
۳ـ پیامبر(صلی الله و علیه و آله) مانند سایر مسلمانان مکلف به نماز و روزه و تبلیغ احکام و دوری از پیروی خواسته‌های کفّار است و قانون عمومی تکلیف این است که ترک آن عذاب دارد و در این جهت همه مکلفان یکسانند و استثنایی ندارد. بنابراین اگر پیامبر نیز شرک بورزد، اعمالش حبط و از ظالمان خواهد بود و این با عصمت پیامبر منافات ندارد.
منبع : اختصاصی مجمع جهانی شیعه شناسی
