زمینه تاریخى استدلال به قاعده لطف همان طور که اشاره شد با شکل گیرى و رشد جریان عدلیه گرایش به مباحث عقلى نیز بیشتر شد. این امر با ترجمه متون فلسفى یونانى و نیز ایران باستان تقویت گشت. در واقع, رشد مباحث عقلى در جدال جریان معتزله با

  مقدمه یکى از حوزه هاى مهم اندیشه سیاسى در اسلام, کلام سیاسى است. على رغم قدمت طرح مسائل سیاسى در علم کلام که به نخستین سده اسلامى و سرآغاز پیدایش این علم برمى گردد, کلام سیاسى نتوانسته است همچون همتاى خود, فلسفه سیاسى, مجموعه منسجمى را در طول تاریخ

به بیان دیگر، شناخت حضوری انسان عامل یا راهی برای شکوفا شدن و آگاهانه شدن معرفت حضوری و دستیابی به معرفت حضوری آگاهانه نسبت به خدا می شود و شناخت حصولی نسبت به انسان نیز طریقی برای شناخت حصولی نسبت به خداوند متعال و صفات والای اوست که اولی با

بشر برای درک و شناسائی خدای جهان دو راه دارد:۱. راه دل احساس فطری۲. راه عقل و استدلالمقصود از راه فطرت این است که شعور باطنی و کشش درونی او را به سوی خدا رهبری مینماید، بطوری که بدون هیچ دلیل و استدلالی، ناخودآگاه، خداخواه و خداجوی است و حس

تفکر و گفتمان در شناخت حقیقت (حسن و قبح)، از دیر زمان اهل اندیشه را به خود مشغول داشته است و صاحبنظرانى در حوزه هاى گوناگون علمى، مانند منطق، فلسفه، کلام، اخلاق، حقوق و روانشناسى و… هر یک از زاویه اى بدان پرداخته اند و در این ساحت، هم تئوریهاى