آنچه از آیات پیرامون مسأله شفاعت گفتیم آیاتی بود که صراحتاً ماده “شفاعت” و واژه”شفع” در آنها ذکر شده بود، یا به صورت”شافع”یا”شفیع” به هر نحوی صراحت در این معنا داشتند، اما آیات دیگری هم هستند که صراحت در این معنا ندارند، یعنی از ماده وواژه “شفیع” استفاده نشده است،

  ممکن است این سؤال بیاید که : دسته ای از آیات شفاعت را حق خاص خداوند می دانند : «قل لله الشفاعه جمیعا ؛ شفاخعت حق خداست » ( سوره ی زمر ۴۴ ) و نفی می کند که شفاعت حق دیگری باشد و دسته ای دیگر از آیات

یکى از عقاید مسلم اسلامى، شفاعت‏ شافعان در روز قیامت است که به اذن الهى انجام مى ‏یابد. شفاعت در مورد افرادى صورت مى ‏گیرد که پیوند خود را بکلى با دین و خداى متعال قطع نکرده و قابلیت آن را دارند که، با وجود آلودگى به برخى گناهان، به

با توجه به معنای لغوی شفاعت، می توان برای آن اقسامی برشمرد؛ اگر چه پاره ای از آنها شفاعت اصطلاحی نیستند: ۱. شفاعت تکوینی شفاعت در جهان آفرینش و تکوین بدین معناست که نیروهای قوی تر این جهان به نیروهای ضعیف تر ضمیمه می شوند و آنها در مسیر تکامل

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بسم الله الرحمن الرحیم. الحمد لله رب العالمین و الصلاه و السلام علی سید الانبیاء و المرسلین(صلی الله علیه و آله) المعصومین علیهم السلام سیّما مولانا بقیه الله فی الارضین(عج الله تعالی الشریف) و العن الدائم علی اعدائهم الی یوم الدین و بعد فقال الله

  امید به شفاعت شفیعان، سبب می‌شود که افراد عصیانگر به تعدی و گناه خود ادامه دهند، و روز به روز بر حجم جرایم خویش بیافزایند، زیرا با خود چنین می‌اندیشند که در روز سزا، شفیعانی دارند که در حق آنان شفاعت می‌نمایند، و در نتیجه خداوند گناه آنان را

  هدف از گشودن این بخش این است که با شناخت شفیعان و آشنائی با خصوصیات افرادی که مورد شفاعت قرار می‌گیرند، بدانیم شفاعت در قرآن و احادیث اسلامی بسیار حساب شده است و هرگز اعتقاد به آن مایه جرأت بر گناه نمی‌گردد بلکه سبب می‌شود که تا حدودی خود