۶- احترام به سنتها امام (ع) برای حفظ و احترام به افکار عمومی و احساسات مردم، به مالک اشتر دستور می دهد که نسبت به سنت های جامع اسلامی- که ضرری متوجه مردم نمی کند- احترام بگذارد و بدون جهت در صدد تغییر سنت ها برنیاید. البته بطور کلی

  ۹-پاکسازی و مخصوصاً تذکر می دهد اینگونه افراد که معمولاً سابقه ی حاشیه نشینی حکومتهای فاسد و شرور گذشته، خود را به حکام نزدیک می کنند و حکام جدید نیز تحت تاثیر ابهت حکومت و مسئولیت، خیال می کنند که نیاز به تخصص و فن آنها دارند و آنها

مقدمه در اسلام حکومت خاص خدا است. مردم را خدا آفریده و او نیازهایشان را می داند و همه ضوابط تامین کننده ی نیازها را می شناسد. جز او نه نمی داند و نه روا است در عرصه ی حکومت قدم نهد. «لله ملک السموات و الارض و ما فیهن،

۲- جهاد با دشمن: «جهاد عدوها» آیینی که بنیان خویش را بر پایه ی عزت نهاده: «العزه لله و لرسوله و للمؤمنین» و صلای تأمین برترین پایگاه را برای گرویدگان سر داده: «و انتم الاعلون ان کنتم مؤمنین» و راه نفوذ کافران را بر آنها بسته «و لن یجعل الله

در کتاب گرانقدر نهج البلاغه، که از لحاظ عظمت و عمق معانی و شیوایی و زیبایی الفاظ، تالی قرآن مجید است و آنرا دون کلام خالق و فوق کلام مخلوق دانسته اند، در کنار حکمتها، معارف و رهنمودهای آموزنده و زندگی ساز و متنوع آن، که چونان گوهرهای فاخر و

ب: دادگری و ظلم ستیزی پس از حقمداری و خداترسی، مهمترین ویژگی اخلاقی که به اعتقاد صاحب نهج البلاغه شریف، باید در رهبر جامعه اسلامی باشد، خصلت عدالتخواهی و ستم خیزی است. اگر عدالت را به مفهوم: اصل برابری طبقاتی و تساوی حقوق انسانی در جامعه، و نفی هرگونه تبعیض

غمخواری و شفقت به مردم خصوصاً به طبقات محروم مستضعف جامعه از نامه امام(ع)به مالک اشتر: «وَ اَشعِر قَلبَکَ الرَّحمَهَ لِلرَّعِیَّهِ وَ المَحَبَّهَ لَهُم وَ اللُّطفَ بِهِم وَ لَا تَکُونَنَّ عَلَیهِم سَبُعاً ضَارِیاً تَغتَنِمُ اَکلَهُم فَاِنَّهُم صِنفَانِ اِمَّا اَخٌ لَکَ فِی الدِّینِ وَ اِمَّا نَظِِِیرٌ…فَاَعطِهِم مِن عَفوِکَ وَ صَفحِکَ مِثلِ

ضرورت امامت و رهبری علی(ع)، آن پیشوای صالح و رهبر برحق، ضرورت امامت و لزوم رهبری را در جامعه بشری بر اساس ضرورت زندگی اجتماعی در بیانی شیوا و جمله ای بلیغ و رسا چنین مطرح فرموده است: «اِنَّهُ لَا بُدَّ لِلنَّاسِ مِنْ اَمِیرٍ بَرٍّ اَو فَاجِرٍ یَعْمَلُ فِی اِمْرَتِهِ

رهبری فاسد پیشوای ستمگر و زعیم فاجر نه تنها خود که جمعی را به فساد و تباهی می کشد و لذا وبال و بار سنگین ملتها و جمعیتها را به گردن می گیرد و به همین مناسبت کیفری سنگینتر و بازخواستی سخت تر، دارد. علی (ع) به نقل از رسول