مَن أرادَ عِزّاً بِلا عَشیرَهٍ وغِنىً بِلا مالٍ وهَیبَهً بِلا سُلطانٍ فَلیَنقُل مِن ذُلِّ مَعصِیَهِ اللّهِ إلى عِزِّ طاعَتِهِ؛
هر کس عزّت و آقایىِ بدون تبار، و بى نیازىِ بدون ثروت، و هیبتِ بدون قدرت (سلطنت) مى خواهد، باید خود را از خوارىِ نافرمانى خدا، به عزّتِ پیروى از او بکشاند.
امام صادق (ع) – الخصال: ص ۱۶۹ ح ۲۲۲
حدیث روز به مناسبت سالروز وفات حضرت ام البنین(سلام الله علیها) راوی : کانَت اُمُّ البَنینَ تَخرُجُ إلَى البَقیعِ، فَتَندُبُ بَنیها أشجى نُدبَهٍ وأحرَقَها، فَیَجتَمِعُ النّاسُ إلَیها یَسمَعونَ مِنها، فَکانَ مَروانُ یَجیءُ فیمَن یَجیءُ لِذلِکَ، فَلا یَزالُ یَسمَعُ نُدبَتَها ویَبکی. امّ البنین به بقیع مى‌رفت و در آن جا، اندوهگین‌ترین و سوزناک‌ترین مرثیه سرایى‌ها را براى پسرانش مى‌کرد. مردم نزد او گِرد مى‌آمدند و به آن مرثیه‌ها گوش فرا مى‌دادند. مروان هم از جمله کسانى بود که به بقیع مى آمدند . او به مرثیه اُمّ البنین، گوش فرا مى داد و مى گریست. مقاتل الطالبیّین : ص ۹۰ سالروز وفات ام الشهدا، ام العباس، حضرت ام البنین علیهاالسلام، بانوی
اشاره حیا یکی از صفات است که در انسانها در مراتب مختلف خود را نشان می دهد. حیای انسان از عفت انسان و در مقابل، بی حیایی از بی عفتی و بی مبالاتی انسان ناشی می شود. مسئله حیا اختصاص به زنها ندارد بلکه وجود حیا در مردان نیز در ارزشمندی و انسانیت آنان نقش اساسی دارد. مرد و زن بی حیا تقریبا از این جهت به حیوانات نزدیک می شود. به هر حال حیا در دین اسلام در حدی از همیت برخوردار است که نداشتن آن با بی دینی مساوی است. در اینجا احادیثی درباره نقل شده است. (۱) امام على علیه السلام : اَلحَیاءُ مِفتاحُ
اشاره علم و دانش در برابر جهل و نادانی قرار دارد. دانش چراغ راه انسان است که در عرصه های مختلف انسان را نجات می دهد. تمام گرفتاری و کج اندیشی ها از جهل و نادانی ناشی شده وباعث بدبختی و بدفرجامی انسان می شود. دانش چیزی است همانگونه که دنیای انسان را آباد می کند، در سعادت اخروی انسان نیز نقش اساسی دارد. در دین اسلام به کسب دانش و علم تأکید به سزایی شده و در احادیث و روایات از جنبه های مختلف مورد اشاره قرار گفته است. ۱. قال رسول الله (صلى الله علیه وآله): خَیرُ الدُّنیا وَالآخِرَهِ مَعَ العِلمِ وَشَرُّ الدُّنیا وَالآخِرَهِ مَعَ الجَهلِ ؛خیر دنیا
راستگویی یکی از صفات بسیار پسندیده در جامعه بشری است. اما با کمال تأسف غالب انسانها با دروغگویی زندگی خود را سپری می کنند. دین مبین اسلام همگام با حکم عقل مردم را به راستگویی ترغیب نموده و دروغگویی عامل بدفرجامی انسان دانسته و از این‌رو آن را تحریم نموده و عقاب اخروی را نتیجه آن قرار داده است. در جامعه ای که دروغگویی رایج است اعتماد بر یکدیگر از آن جامعه رخت برداشته و حتی سخن راست راستگویان حمل بر دروغ می شود.در این مقاله برخی از احادیث مربوط به راستگویی نقل شده است. امام صادق (علیه‌السلام): إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ یَبْعَثْ نَبِیّاً إِلَّا بِصِدْقِ الْحَدِیثِ