تقویم شیعه دوم ذی القعده
۱- درگذشت آیت الله «محمدجواد انصاری همدانی» (۱۳۷۹ هجری قمری)
۲-درگذشت آیت الله «سید حسن طاهری خرم آبادی» (۱۴۳۴ هجری قمری)
—
۱- درگذشت آیت الله «محمدجواد انصاری همدانی» (۱۳۷۹ هجری قمری)
محمدجواد انصاری همدانی فرزند ملا فتحعلی همدانی در شهر همدان و در خانواده ای مذهبی بدنیا آمد.
از سن هفت سالگی آموختن دروس حوزوی را با صرف و نحو در کنار پدر آغاز کرد. از دوازده سالگی که مقارن با فوت پدر بود، فقه و اصول و برخی از کتب فلسفی را نزد علمای همدان همچون آیت الله میرزاعلی خلخالی، حاج سیدعرب، آقاعلی شهیدی، آقامحمداسماعیل عمادالاسلام و رشته های طب خمسه یونانی و زکریای رازی و علم معرفه النفس و درس اخلاق را در محضر میرزا حسین کوثر همدانی طی نمود.
در جوانی صاحب قوه استنباط شد و در ۲۴ سالگی به درجه اجتهاد رسید که مورد تأیید علمای قم همچون آیات عظام: حاج شیخ عبدالکریم حائری، آقا سیدابوالحسن اصفهانی، محمدتقی خوانساری و سیدحسین بروجردی قرار گرفت.
وی در ابتدا گرایشی به عرفان نداشت، روزی در دوران طلبگی در همدان میشنود که عارفی در لباس اهل علم به همدان آمده و عده ای دور وی جمع شده اند. وی به قصد ارشاد او و هوادارنش وارد جلسه میشود و حدود ۲ ساعت سخنرانی میکند که «غیر از راه شرع راه دیگری نیست و اگر باشد انحراف محض است.» عارف در پایان سخنان وی نگاهی به او کرده و به او میگوید: «به زودی تو خود آتشی به دل سوختگان عالم خواهی زد!» پس از این رویداد تحولی در درون وی ایجاد میشود و برای یافتن پیر و مرشد و راهنمایی در مسیر عشق الهی عموماً از مردم کناره گرفته بارها برای دعا و تضرع در سرما و گرما راهی بیابان میشود و یا به زیارت حرم حضرت فاطمه معصومه(سلام الله علیها) به قم میرفت که نهایتاً پس از توسلات مکرر فتح بابی از توسل به پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) برای وی حاصل می گردد و به درجاتی میرسد.
حالات و سوز و گداز عرفانی اش سبب شد تا از سوی برخی تکفیر شود، شیخ عبدالکریم حائری (استادش) به وی توصیه می کرد که حالاتش را کتمان کند. این دوران که از حدود ۲۸ سالگی وی آغاز می شود با بی قراری و التهاب تا حدود ۴۰ سالگی اش ادامه می یابد تا به آرامش می رسد.
—
۲-درگذشت آیت الله «سید حسن طاهری خرم آبادی» (۱۴۳۴ هجری قمری)
سید حسن طاهری خرم آبادی فرزند سید حیدر در ۲۲ ربیع الاول سال ۱۳۵۷ ه.ق در خرم آباد به دنیا آمد.
پدرش حاج سید حیدر طاهری خرم آبادی از شاگردان برجسته مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی و از دوستان نزدیک امام خمینی و آیت الله گلپایگانی بود که پس از سالها تحصیل و بهره بردن از محضر عالمان بزرگ حوزه علمیه اصفهان، مشهد و قم با درخواست مردم شریف خرم آباد به زادگاه خود بازگشت و تا آخر عمر به رتق و فتق امور مردم همت گماشت.
سید حسن که شیفتگی زائدالوصفی به پدر داشت، در سن۹ سالگی مجبور به بر دوش کشیدن داغ هجر پدر شد و این یتیمی زودهنگام در پرورش و استواری آینده او تأثیر بسزایی داشت.
طاهری خرم آبادی تحصیلات خود را در یکی از دبستان های خرم آباد آغاز کرد. وی در همان دوره دبستان، با دیگر شاگردان مدرسه به مناظره در باره مسائلی چون علم و ثروت می پرداخت و گاهی که نماز جماعت برپا می شد، امامت آن را به عهده می گرفت.
با پایان یافتن دوره ابتدایی، به مدرسه علمیه کمالیه رفت و طی دو سال جامع المقدمات و سیوطی را فرا گرفت. سپس به همراه مادر خود، به قم عزیمت کرد تا تحصیلات حوزوی خود را در آن دیار عالم پرور ادامه دهد.
در همان سال اول ورود به قم، مغنی، حاشیه ملاعبدالله و مقداری از سیوطی که باقیمانده بود را فرا گرفت. در سال بعد معالم الاصول و شرح شمسیه و در دو سال بعد از آن، لمعه، قوانین و مطول را آموخت و در سال پنجم رسائل و مکاسب شیخ انصاری را آغاز کرد. ظرف سه سال آن کتابها را به همراه جلد اول کفایه به پایان برد و جلد دوم کفایه را همزمان با رفتن به درس خارج امام خمینی شروع نمود. مقداری از درس خارج قضا را در محضر آیه الله العظمی بروجردی فرا گرفت که به دلیل فوت ایشان، از ادامه آن باز ماند. همزمان در درس بیع امام شرکت می جست و پس از تبعید امام نیز به درس مرحوم آیه الله داماد و آیه الله حاج آقا مرتضی حائری یزدی رفت.
آیه الله طاهری خرم آبادی، در سالهای متمادی حضور در حوزه علمیه قم، خدمات علمی و فرهنگی شایانی را به این حوزه سترگ تقدیم داشت. در بخش تدریس، ایشان بسیاری از کتب دوره سطح را به نوآموزان حوزه درس داد و طلاب و فضلای بسیاری را به جامعه علمی و فقهی کشور ارزانی داشت. در کنار تدریس، از سالهای پیش از انقلاب، در نشریات گوناگونی، مقاله های جامع علمی و سیاسی خود را به چاپ رساند که برخی از آنها به صورت کتاب منتشر شده است.
“رساله فی صله الرحم و قطعیتها؛ رساله فی مقدار المهر؛ مسأله ولایه الفقیه فی کلام الشیخ الانصاری؛ اسلام و مسائل اجتماعی؛ ولایت فقیه و حاکمیت ملت؛ جهاد در قرآن؛ رساله ای در عموم حجیت بینه” از آن جمله اند.
طاهری خرم آبادی نیز، چون دیگر عالمان عصر خویش حکومت ننگین پهلوی و سکوت در مقابل ستمهای آن را برنمی تابید و روز و شب را به مبارزه با آن می گذراند. سخنرانی ها، نامه ها و اعلامیه ها، به زندان رفتن ها و شکنجه شدن های وی نقش مهمی را در پیشبرد انقلاب و پیروزی آن ایفا میکرد.
ایشان پس از پیروزی انقلاب نیز در مسؤولیت های گوناگون به ایفای نقش پرداخت و خدمات ارزشمندی را در عرصه های گوناگون به انجام رساند.
سید حسن طاهری خرم آبادی پس از مدتی بیماری ، در دوم ذیقعده ۱۴۳۴ ه.ق از دنیا رفت و در حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) به خاک سپرده شد.
هیچ نظری وجود ندارد