در «تاریخ طبری» که یکی از مهم‌ترین منابع تاریخی است نقل شده است که «با ابوهریره از تشییع جنازه‌ای برمی‌‌گشتیم که او حسین(ع) را دید و با استفاده از لباسش مشغول پاک کردن خاک از پاهای حضرتش شد. حسین(ع) به او فرمود: ابو هریره! دلیلت برای انجام چنین کاری چیست؟! ابو هریره پاسخ داد: رهایم کن! به خدا سوگند اگر آنچه که من درباره تو می‌دانم، مردم هم می‌دانستند، تو را بر روی دوش‌های خود می‌گذاشتند!».[۱]
این روایت چند سند دارد که همه آنها به ابو مُهَزِّم، یزید[عبدالرحمن] بن سفیان تمیمی بصری ختم می‌شود. گرچه دانشمندان اهل سنت، روایت‌‌های این شخص را ضعیف دانسته‌‌اند،[۲] اما با این وجود، منابع متعددی از اهل سنت به نقل این حدیث پرداخته و آن را مورد توجه قرار داده‌اند.[۳] به عبارتی، اندیشمندانی که در زمینه تاریخ اسلام فعالیت می‌کنند، ضعف سند برخی گزارش‌ها را نادیده می‌گیرند، به ویژه در مواردی که تعارضی با اصول مسلم و گزارش‌های معتبر دیگر نداشته باشد.
به هر حال گفتنی است که این حدیث در منابع اولیه شیعی یافت نشد.