پیامبر اکرم (ص) ، اسلام، دین حقیقت ناب است
گروهی از مسلمانان – که تعداد آنها چهار صد نفر مرد بود- اموال و خانواده خود را رها کرده و به‌مدینه هجرت نمودند. رسول خدا (ص) آنها را در گوشه‌ای از مسجد که به آن «صفه» می‌گفتند اسکان داد. رسول خدا (ص) هر روز بامدادان و شامگاهان نزد آنها می‌آمد و به آنان سلام می‌کرد. یکی از آنان کفش خود را وصله می‌زد، دیگری لباس خود را پینه می‌کرد و یکی دیگر شپش از سر یا جامه خود می‌زدود، پیامبر هر روز مقداری خرما به آنها جیره می‌داد.یکی از آنها برخاست و گفت: ای رسول خدا (ص)! از بس که خرما خوردیم شکم‌هایمان آتش گرفت.
پیامبر فرمود: هر مقدار بتوانم از غذای دنیا به شما بدهم، می‌دهم ولی کسانی از شما که بعد از من زندگی می‌کنند، بامدادان و شامگاهان در کاسه‌های بزرگ غذا می‌خورند و یکی از شما صبح‌ها در یک پارچه سیاه چهارخانه غذا می‌خورد و غذای شام را در ظرف دیگری می‌خورد، و خانه‌هایشان را مرتفع می‌سازند همانطور که کعبه رامرتفع می‌سازند.
مردی برخاست و گفت: ای رسول خدا (ص) من آن زمان را دوست دارم، کی می‌آید؟!رسول خدا (ص) فرمود: زمان شما بهتر از آن زمان است؛ زیرا شما در آن زمان به جای اینکه شکم‌هایتان را با حلال پر کنید به سرعت آن را از حرام پر می‌کنید.سعد بن اشجع برخاست وگفت: ای رسول خدا، بعد از مرگ چه اتفاقی برای ما می‌افتد؟فرمود: حساب و قبر، بعد از آن سختی یا گشادگی.
گفت: ای رسول خدا (ص)! آیا تو در آن روز می‌ترسی؟فرمود: نه، ولی خجالت می‌کشم تظاهر به نعمت‌هایی بیش از حد الهی کنم.سعد بن اشجع گفت: گواه می‌گیرم از خدا و رسول او و کسی که در نزد من حاضر است به اینکه خواب شب بر من حرام باشد و غذای روز بر من حرام باشد و شب بر من حرام باشد و اختلاط با مردم بر من حرام باشد و با زنان بودن بر من حرام باشد.رسول خدا (ص) فرمود: ای سعد! اگر چنین کاری نکنی چگونه امر به معروف و نهی از منکر می‌کنی در صورتی که در بین مردم نباشی؟! ایستایی در صحرا بعد از شهرنشینی کفر نعمت است[۱]، در شب بخواب، در روز غذا بخور، لباس به غیر از طلا، حریر و رنگ زرد بپوش و با زنان باش.
ای سعد! به قبیله بنی مصطلق برو، آنها فرستاده‌ام را برگرداندند.او به‌سوی قبیله بنی مصطلق رفت و به درستی و با صداقت نزد پیامبر بازگشت.پیامبر فرمود: آنها را چگونه دیدی؟
گفت: بهترین قوم هستند؛ در میان قبایلی که تاکنون مرا فرستادی هرگز قبیله‌ای با اخلاق‌تر از آنها ندیدم.رسول خدا (ص) فرمود: دوستان خدا از اهل بهشت که علاقه به بهشت دارند و برای آن تلاش می‌کنند نباید دوستان شیطان را از اهل دنیای فریب که علاقه به آن دارند و برای آن تلاش می‌کنند، دوست خود بدانند.سپس فرمود: بد مردمی هستند کسانی که امر به معروف و نهی از منکر نمی‌کنند،
بد مردمی هستند آنانی که آمرین به معروف و ناهیان از منکر را به افترا می‌بندند؛بد مردمی هستند آنانی که به برپایی قسط به پا نمی‌خیزند؛بد مردمی هستند آنانی که آمرین به برپایی قسط در میان مردم را به قتل می‌رسانند؛بد مردمی هستند آنانی که طلاق نزد آنان از عهد و پیمان با خدا محکم‌تر است؛
بد مردمی هستند آنانی که از غیر خدا فرمانبرداری می‌کنند، چه بد مردمی هستند مردمی که دنیا را بر دین ترجیح می‌دهند و مردمی که حرام الهی، شهوات و شبهات را حلال می‌شمارند.گفته شد: ای رسول خدا (ص)! مؤمنین زیرک چه کسانی هستند؟فرمود: کسانی که زیاد به یاد مرگ بوده و از نظر آمادگی نیکوترین آنها باشند.[۲]
عده‌ای گمان می‌کنند برای رسیدن به عمق دین به گسستن از مردم و جدایی ارتباط با آنها مجبورند؛ در حالی که خود را بطور مطلق در گوشه‌ای زندانی می‌کنند و این عزلت و گوشه گیری را رمزی برای زهد، تقوا و ایمان به حساب می‌آورند.اما دین خیال و اوهام نیست که انسان با آن زندگی کند بلکه دین، حقیقت ناب است.
اگر انسان بخواهد تعمق داشته باشد نباید از روابط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی… خود دور شود بلکه اصول و پایه‌های دین را چارچوبی همگانی برای تمام مسیر خود قرار دهد.از طرف دیگر ذات دین موافق ظلم و ستم به انسان نیست بلکه انسان را به بهره‌مندی از نعمت‌های حلال و پاکیزه فرا می‌خواند.مؤمن حقیقی کسی است که دین را آشکار می‌سازد؛ او کسی است که امر به معروف و نهی از منکر می‌کند؛ خیر را می‌گستراند و عمل صالح انجام می‌دهد… او در آن هنگام می‌خورد؛ می‌آشامد و ازدواج می‌کند و بدون تکلف همانند مردم زندگی می‌کند.
پی نوشت ها
[۱] جدایی از مردم و اجتماع، بعد از اینکه با مردم حاضر شدی و معاشرت کردی کفران نعمت است. (محقق)[۲] بحارالانوار، علامه مجلسی، ۲۲ / ۳۱۱ – ۳۱۰.
برگرفته از کتاب “یکصد تصویر درخشان از زندگانی حضرت رسول اکرم (ص)” نوشته ی طالب خان ترجمه ی ارسلان ایلکااختصاصی مجمع جهانی شیعه شناسی
هیچ نظری وجود ندارد