فرقه «مفضلیه یا فضلیه»
مفضل بن عمر جعفى کوفى از عالمان و اندیشمندان بنام شیعى است که از محضر درس حضرت امام جعفر صادق× بهره بسیار برده است.
«فرقه فضلیه را به وى منتسب نمودهاند.»[۱]
فرقهسازان بىهویت در بنبست اتهام عقاید خرافى به وى گرفتار شدهاند. آنان که با اضافه کردن فرقهاى به فرق اسلامى به نام وى همت گماشته بودند، در تراشیدن عقاید فاسد به عنوان عقاید باطل آن فرقه خیالى گرفتار خاماندیشى و اوهام گردیدهاند. آنان به ناچار و براى خالى نبودن عریضه عقیدهاى را نسبت دادهاند که خود و همفکرانشان در مثبت و یا منفى بودن آن اختلاف نظر شدید دارند امّا بنگرید، اتهام بىاساس و بدون مدرک و سندى را که به او نسبت دادهاند:
خداوند را نورى مىدانست که همانند نورهاى دیگر نیست.[۲]
مفضل در فهم و درک توحید از محضر مقدّس امام صادق× بهره جسته است.
«او همان است که امام صادق× توحید را براى او بیان داشت و او سخنان امام صادق را در کتابش که به نام توحید مفضل جمعآورى کرد.»[۳]
مفضل حداقل در موضوع توحید متخصص و صاحبنظر بوده است.
تعصب‌های کورکورانه و حسادت جاهلانه نسبت به این بزرگان، خسارات جبران ناپذیرى را بر جهان اسلام تحمیل کرده است. اگر این بزرگان را با زهر کشنده تهمات بىاساس همچون غلوّ از جامعه جدا نمىکردند، هر کدام مىتوانستند اندیشمندى توانا و راهنمایى بینا براى مؤمنین و مسلمین امت اسلامى باشند امّا صد افسوس که تاریخ اسلام هنوز هم از لوث و پلیدى شبههافکنان مقامپرست پاکسازى نشده است.
جا دارد دانشمندان و عالمان بزرگ اسلام بازبینى، بازنویسى و متقنسازى تاریخ صحیح اسلام را آغاز نموده و دامن بزرگان امت اسلام را از این پیرایهها تطهیر نمایند.
[۱]. خاندان نوبختى، ص ۷۸، تاریخ شیعه، ص ۱۷۳.
[۲]. تبصره العوام ص ۱۷۳ به نقل از مخالفان و معاندان.
[۳]. آیت الله سید ابوالقاسم خویی، معجم رجال الحدیث ج ۱۸ ص ۲۹۲.