على (ع) مظلومى گمشده در سقیفه است، که همه باید اقرار به اعلمیتش کنند. اما نه کسى را بتوانند به در خانه‏اش برسانند و نه کسى به سراغش برود، و نه وى بتواند به میان اجتماع و به متن جامعه افتد… مظلومى گمشده در سقیفه، که ۲۳ سال همه

بکری اندلسی جغرافی دان (متوفّای ۴۸۷ هجری، در معجم ما استعجم، جلد۱، صفحه ۴۹۲) به گفته سکونی استناد کرده که: «مَوضِع غدیر خم یقال له الخرّار». وادی «الخرّار» که امروزه به «الظهر» شهرت دارد، در امتداد «وادی الخانق» است. پس، از خود پرسیدم چگونه می توان موقعیت جُحفه را در

به طوری که از مطالعه ی تاریخ سیاسی شیعه برمی آید، در قرن اول چهار تن از امامان (ع) زندگی کرده اند و به جز دوران کوتاهی که در آن علی (ع) بر مسند خلافت نشست، در سایر ایام امامان شیعه از صحنه ی سیاسی جامعه به دور بوده و

مشهور است که وقتی ابوبکر را خلیفه کردند، ابوبکر نامه ای به پدر خود ابوقحافه نوشت به این مضمون این نامه ای است از خلیفه رسول الله صلی الله علیه و آله به سوی ابی قحافه. اما بعد، به درستی که مردم راضی شدند به خلافت من. پس امروز من

شناخت و تحلیل مکاتب حدیثی شیعی در سده‌های اولیه اسلامی، از مباحث جدّی در محورهای مربوط به بررسی تاریخ تحول حدیث، و هم‌چنین ادوار فقه و اجتهاد در عالم تشیع است. علی‌رغم اهمیت این‌گونه مباحث و نقش آن در شناخت زیربناهای فکری حاکم بر حوزه‌های حدیثی شیعه و جایگاه آن

اهل بحث و تحقیق به روشنى مى دانند که شیعه در تدوین علوم اسلامى از دیگران پیش قدم بوده است; زیرا در عصر نخستین، غیر از على(علیه السلام) و شیعیان دانشمندش، کسى این کار را بر عهده نگرفت. و شاید سرّ این مطلب همان اختلاف صحابه، در جواز یا عدم

آغاز پیدایش شیعه و کیفیت آن آغاز پیدایش ” شیعه ” را که برای اولین بار به شیعه علی علیه السلام (اولین پیشوا از پیشوایان اهل بیت علیهم السلام) معروف شدند، همان زمان حیات پیغمبر اکرم باید دانست و جریان ظهور و پیشرفت دعوت اسلامی در ۲۳ سال زمان بعثت،