در واپسین سال های عمر معاویه، روزگاری که زیاده خواهی های او سایه ای سنگین از فساد و تباهی بر جامعه مسلمین انداخته بود، تولد نوزادی دختر به نام رقیه (علیهاالسلام) شادی و شعف را به خانه گلین و ساده امام حسین (علیه السلام) فرا خواند و اشک شوق را

دختر بزرگوار سیدالشهداء (ع) ، که در علم ، معرفت ، ادب ، توجه به حق و جذبه پروردگار ، کم نظیر و مورد توجه خاص پدرش اباعبدالله الحسین (ع) بود . نام اصلی او را آمنه ، امینه ، امیمه یا امامه هم نوشته اند . لقب سکینه (

حضرت سکینه، دختر امام حسین(ع) که ما معمولاً وی را به صورت شخصی خردسال می شناسیم. افزون بر حضور در نهضت کربلا از آغاز تا پایان، تلاش های زیادی در صحنه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی سال های بعد نیز داشته است که در این مقاله بدان می پردازیم. نگاهی

امام حسین(ع) در اشعاری وی را «خیرة النسوان؛ بهترین زنان» معرفی کرده است که نشان می دهد در زمان واقعه کربلا سکینه بالغ بوده است(2). در گفت وگویی که سهل بن سعد در شام با وی دارد، در آغاز از او با تبیر «جاریه(3)؛ خانم بالغ» سؤال می کند. زمان

ولادت و نام مورخین در باره تاریخ ولادت سکینه(س) چیزی ننوشته اند. از این رو نمی توان تاریخ دقیقی را برای آن ذکر کرد ولی به قراینی می توان حدس زد که در حدود سالهای 50 هجری، کمی بیشتر یا کمتر بوده است. از جمله این قراین جمله ای است

دیرزمانی است که جوانان کشورهای اسلامی، که از تابش وحی و زلال معارف ناب الهی بهره می برند، باشیوه های گوناگون و متنوع دشمن در راهزنی فکر و فرهنگ رو به رویند. پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این حساسیت ناپیدا را به صورت آشکار در آورد و سردمداران استکبار را به

آیا می توان گفت که ریشه تشیع در ازدواج امام حسین علیه السلام با شهربانو دختر یزدگرد سوم و تولد امام سجاد علیه السلام نهفته است؟ ازدواج امام حسینعلیه السلام با دختری ایرانی و تولد امام سجادعلیه السلام که در بعضی از منابع تاریخی به آن اشاره شده است1، برخی