وقتی خداوند، برای هدایت بشر، «راهنما» فرستاد و برای تعیین راه و پیمودن مسیر، «حجّت» قرار داد، همه ابعاد را در نظر داشت.الگوهای مکتبی، الگوی همه جانبه امت برای راهیابی به کمال و خودسازی و بندگیاند. حسین بن علی علیهالسلام نیز یکی از این اسوههای کامل و الگوهای همه جانبه
اوّلاً حادثه را باید فهمید که چه قدر بزرگ است، تا دنبال عللش بگردیم. کسی نگوید که حادثه ی عاشورا، بالاخره کشتاری بود و چند نفر را کشتند. همان طور که همه ی ما در زیارت عاشورا می خوانیم: « لقد عظمت الرّزیّه و جلّت و عظمت المصیبه »، مصیبت،
اشارهامام حسین(علیه السلام) گوهر تابناک و چراغ درخشانى است که هماره بر تارک تاریخ درخشیده و خواهد درخشید. طالبان هدایت و انسانهاى خسته از ظلم و تبعیض و ذلت و ستیزه، نامردمى و ناجوانمردى را به حق رهنمون ساخته و بیدار نموده است. عنصر جاودانهاى که به یقین رمز ماندگاریش
اشاره رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیتش، برای همه انسان‌ها به ویژه پیروانشان الگویی ارزنده هستند و خداوند با هدایت‌گری امامان معصوم (علیهم السلام)، از چهره دین خود پرده برداشت و راه خود را نشان داد و چشمه‌سار دانش نهفته خود را در وجود
امام حسین (علیه السلام) و پاسداری از دین از آموزه های امام حسین (علیه السلام)، پاسداری از مکتب اسلام و حرکت در مسیر ارزش های دینی است. امام حسین (علیه السلام) در سخت ترین شرایط، به همراه کودکان، همسر و خواهرانش در محاصره دشمن قرار گرفت و خواسته آنها را
وقایع شب عاشورا یک شب مهلت براى راز و نیازپس عباس علیهالسلام نزد سپاهیان دشمن بازگشت و از آنها شب عاشورا را – براى نماز و عبادت – مهلت خواست. عمربن سعد در موافقت با این درخواست، مردد بود، و سرانجام از لشکریان خود پرسید که: چه باید کرد؟!عمرو بن
روز هفتم محرم تا تاسوعا نامه امام علیهالسلام از کربلا به محمدبن حنفیهامام باقر علیهالسلام فرمودند: امام حسین از کربلا نامهاى براى محمدبن حنفیه فرستاد که متن آن چنین بود:”بسم الله الرحمن الرحیم من الحسین بن على الى محمدبن على و من قبله من بنى‌هاشم، اما بعد فکان الدنیا لم
قسمت اولنزول امام حسین علیهالسلام به زمین کربلا(۱) روز پنجشنبه دوم محرم سال شصت و یک بوده است.(۲)در مقتل ابى اسحاق اسفراینى آمده است که: امام علیهالسلام با یارانش سیر مىکردند تا به بلدهاى رسیدند که در آنجا جماعتى زندگى مىکردند، امام از نام آن بلده سؤال نمود.پاسخ دادند: «شط
بین حماسه غمبار عاشورا و تداوم حیات شیعه، رابطهاى عمیق و دوسویه وجود دا شهادت مظلومانه امام حسینعلیهالسلام و هفتاد و دو تن از یاران بزرگوار او در فاجعه کربلا، علاوه بر آثار بزرگ و حیاتى که براى جامعه اسلامى و انسانى به بار آورد، این نتیجه مهم را نیز
امام حسین (ع) در هشتم دی الحجه در همان جوش و خروشی که حجاج وارد مکّه می شدند و در همان روزی که باید به جانب منا و عرفات حرکت کنند، پشت به مکّه کرد و حرکت نمود و آن سخنان غرای معروف را که نقل از سید بن طاووس