برچسب: اختلافات با اهل سنت

«صحاح ستّه» (صحیح‌های ششگانه) شش کتاب روائی اهل سنّت است که عموم علمای اهل سنّت عموم روایات آن‌ها را صحیح می‌دانند مخصوصا دو کتاب أوّل ـ که نامشان می‌آید و به صحیحین مشهورند ـ که آن‌ها را مثل قرآن صحیح می‌دانند. ما منکر صحیح بودن بعض از روایات آن‌ها نیستیم

قاتل عثمان در میان بیعت کنندگان :یکی مباحثی که استدلال اهل سنت به آیه «بیعت رضوان» را برای اثبات رضایت خداوند از صحابه باطل می‌کند ، بودن قاتلان عثمان در میان آن‌ها است . برخی از افرادی که قطعاً جزء بیعت کنندگان در شجره بوده‌اند ، در قضیه کشتن عثمان

کفاره تشکیک در نبوت پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) :تردید خلیفه دوم در نبوت رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در روز حدیبیه ، قطعی است ؛ تا جایی که خود خلیفه دوم بعد از آن در دوران حکومت خود بارها از آن یاد می کرد

آیه « بیعت رضوان» و رضایت دائمی خداوند از خلیفه دومعمر بن خطاب به اجماع تمامی علمای شیعه و سنی در روز بیعت رضوان از جمله افرادی بود که با رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بیعت کردند . همان کسانی که الله تعالی در باره آن‌ها

خشونت عمر با رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) :خشونت‌های عمر منحصر به مسلمانان و ضعفای مردم نمی‌شد ؛ بلکه در موارد بسیاری با رسول خدا صلی الله علیه وآله نیز با خشونت برخورد کرده است. حمله به ابوهریره و اعتراض به رسول خدا (صلّی الله علیه

فرار عمر در جنگ حنین :محمد بن اسماعیل بخاری در صحیحش می‌نویسد :عَنْ أَبِی قَتَادَهَ رضى الله عنه قَالَ خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم عَامَ حُنَیْن ، فَلَمَّا الْتَقَیْنَا کَانَتْ لِلْمُسْلِمِینَ جَوْلَه ٌ، فَرَأَیْتُ رَجُلاً مِنَ الْمُشْرِکِینَ عَلاَ رَجُلاً مِنَ الْمُسْلِمِینَ ، فَاسْتَدَرْتُ حَتَّى أَتَیْتُهُ مِنْ وَرَائِهِ

اعتراف عمر بن الخطاب به فرار از جنگ :یکی دیگر از دلایل فرار ابوبکر و عمر در جنگ احد ، اعترافی است که عمر بن الخطاب در زمان خلافتش کرده است . ابو مظفر کنانی در لباب الآداب و ابن عبد البر قرطبی در الإستذکار نوشته‌اند :عن إسماعیل بن عمر

خداوند ، در قرآن کریم می‌فرماید که اصحاب رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) کسانی هستند که با یکدیگر مهربان هستند :مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سیماهُمْ فی‏ وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِکَ