تأویلِ قرآن: سخنِ خدا در هستیدیدگاهِ ابنِ عربی درباره یِ قرآن، همگون و هم سمت و سوست با دیدگاه هایِ هستی شناختی و معرفت شناختیِ او. قرآن از دیدگاهِ او هستی است که در زبان جلوه گر شده و از پنجره هایِ واژه ها بازتافته است. قرآن به گفته یِ

اختلافِ شرایع و یگانگیِ تجربه یِ عرفانیپیش از آن که به بررسی دیدگاه ابنِ عربی درباره یِ تأویلِ شریعت بپردازیم، باید یادآوری کنیم که او تجربه یِ روحی و عرفانی را از ایمانِ به شرایع یا عملِ بدان ها جدا می داند. پشتوانه یِ این جداسازیِ او نیز، این درک

شریعتِ نمودارِ ترازویی است که نظامِ هستی با آن تراز می شود. بی این ترازو بیمِ آن می رود که نظامِ هستی به کژِی و ناهنجاری افتد. اسم هایِ الهی که پدیده ها (= اعیانِ ممکنات) را از نیستی به هستی آوردند، بن مایه ها و عناصرِ اختلاف و چندگانگی