برچسب: اطعام اهل بیت (ع)

بسم الله الرحمن الرحیم مقدمهدر کتاب تحف العقول از امام امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) حدیثی نقل کرده که حضرتش خطاب به کمیل فرمودند: یا کمیل! ما من حرکه إلا و أنت محتاج فیها الی معرفه (۱)ای کمیل هیچ حرکتی_ اعم از فکری، اخلاقی، مادی و معنوی- نیست مگر این که

در جایی که مانویت در ایران دین بیگانه ای که هرگز در این سرزمین ریشه و اساسی واقعی نیافته، به شمار آید باید این امر در مورد مسیحیت در ایران نیز لااقل به همین اندازه صادق باشد، زیرا اگر چه کلیسای دولت ساسانیان ( ۱ ) از قرن پنجم میلادی

بخش اول: نگاه کلی به قصّه های قرآنیقصه بر وزن فعله مصدر نوعی از قص(۱) بمعنی متعددی به کار رفته است در لغت به معنی: پی گرفتن یا پی گرفته اثر پیشین به کار رفته است:(وَ قَالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّیهِ فَبَصُرَتْ بِهِ عَنْ جُنُبٍ وَ هُمْ لاَ یَشْعُرُونَ‌ )(۲)«وبه خواهرش گفت:

آیا نمی توان گفت: یزید مجتهد بوده و تنها در اجتهادش به خطا رفته است و از این رو سزاوار لعن و سرزنش نیست؟ سؤال:صحابه ی رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) همگی عادل اند و اگر خطایی از آنان سر بزند، خطای اجتهادی است که در پیشگاه

به موازات سنّت صحیح ملی و مذهبی ایرانی، که در نخستین ازمنه ی اسلامی در ایران به زندگی خود ادامه می داد و در اسلام نیز تأثیر نمود، ادامه ی حیات بعضی از اوهام خرافی نیز به چشم می خورد: تخیّل این معنی که سرنوشت یک یک اعمال بشر و

پژوهشی در مورد فدک در پاسخ به یک دانشور سنّی (۳) روی برگرداندن زهرا سلام اللّه علیها از ابوبکرتا این جا در بخش های گذشته نگارنده ی نامه را با دو موضوع مهم یعنی جزئیات مربوط به ماجرای فدک و احادیث ساختگی و تحلیل آن ها آشنا کردیم، و در

معیار و ملاک جسمانی بودن معاد قبل از این که نظریات را بررسی کنیم، باید توجّه به معیار و ملاک جسمانی و یا روحانی داشته باشیم، تا وضعیت معاد جسمانی و روحانی مشخّص شود. در این مورد دو معیار و ملاک وجود دارد که باید تبیین گردد: الف) واقعیت انسان

یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین مسائل که شایسته طرح و بررسی است، مسأله حیات در قبر بعد از جدایی روح از بدن دنیوی است؛ که آیا سؤال و جواب، فشار و عذاب در قبر، تنها با روح میّت صورت می‌گیرد و جسد به حالت مردگی خود باقی است؟ و یا

قبض روحالف) کسانی که هنگام قبض روح حاضرند ۱. قابضان ارواح قبض روح و گرفتن جان‌ها یک پدیده طبیعی و تجربی است که در هنگام مرگ، روح آدمی که بُعد اصیل وجود را تشکیل می‌دهد و به صورت کامل باز ستانده، قبض می‌شود و از بدن طبیعی و مادّی جدا