جمع بین الصلاتین در زمان رسول خدا مسلم بن حجاج در باب الجمع بین الصلوتین فی الحضر در «صحیح»([۱]) خود با نقل سلسله‌ی روات از ابن عباس نقل نموده که گفت: «صلّی رسول الله الظهر و العصر جمعاً والمغرب والعشاء جمعاً فی غیر خوف ولا سفر.» رسول خدا نماز ظهر
حمله وهابی ها به: مکه، مدینه، کربلا و نجف در سال ۱۲۱۹ (هـ.ق) وهابی‌ها از هر طرف مکه را در محاصره گرفتند و از هر طرف راه‌ها را بستند و مانع رسیدن آذوقه شدند، در آن سال گرانى، به علت بسته بودن راه‌ها شدت گرفت و این وضع از اواخر
حرکت وهابى‌ها به سوى مکه سعود با سرعت زیاد رو به سوى حجاز نهاد و با ابن شکبان و یارانش در راه ملاقات نموده آنان را نیز با خود برگردانید. وقتى که به «العینیاء» (قریهاى که در سه منزلى مکه واقع است) رسیدند، مردم مکه و زائران خانه خدا که
کنفرانس اسلامى براى تعیین تکلیف مکه و مدینه ابن سعود که در فتح برخى از شهرهاى حجاز بیش از حد تندى نشان داده و نفرت همگان را برانگیخته بود، براى پیشبرد مقصود خود و جلب توجه مسلمانان دست به ابتکارى زد و پس از تصرف دو شهر مقدس مکه و
وهابیت و کشتار مسلمانان توافق محمّد‌بن عبدالوهاب با محمّد بن سعود براى کشتن مسلمانان سرانجام پسر عبدالوهاب از «عینیه» بیرون رانده شد و به سال ۱۱۶۰ به شهر «درعیه» رفت (همان شهرى که مرکز مسیلمه کذاب بود) و در خانه مردى به نام «عبدالله بن سویلم» فرود آمد. در آن
وهابیت، حنبلی ها و خوارج فرقه وهابى و فرقه حنبلى اگرچه نویسندگان ایرانى معاصر([۱]) محمّد‌بن عبدالوهاب و برخى از نویسندگان عثمانى، وى را حنفى مذهب دانستهاند ولى با توجه به نحوه تعلیمات او و موافق بودن آنها با مذهب حنبلى و اینکه پدرش و برادرش از علماى حنبلى بودند و
انعکاس عقاید محمدبنعبدالوهاب در میان علماى اسلامی عقاید محمدبن عبدالوهاب را که با ترفندهای خاص او از مرزهاى نجد فراتر رفته بود، پیگیرى مىکنیم. گفتیم اگرچه مسلک وهابیت در قرن دوازدهم توسط محمدبن عبدالوهاب پدیدار و منتشر گردید، ولى ریشههاى اصلى آن به قرن چهارم به زمان بربهارى و ابن‌بطه
ریشه های عقائد وهابیت مؤسس و بنیانگذار مسلک وهابیت «محمد بن عبدالوهاب» از علماى «نجد» بود که در قرن دوازدهم هجرى مىزیست. ولى باید بدانیم که وى بدعت‌گذار و به وجود آورنده عقائد وهابیان نبود بلکه قرنها قبل از او این عقائد یا قسمتى از آنها توسط بعضى از علماى
بنیانگذار عقائد وهابیت محمدبن عبدالوهاب بنیانگذار آئین وهابى (۱۱۱۵ ـ ۱۲۰۷) بنیانگذار مسلک وهابیت محمدبن عبدالوهاب تمیمى نجدى است که نسبش به «وهیب تمیمى» مىرسد. و این نسبت از نام پدرش «عبدالوهاب» گرفته شده است. وهابیان این نسبت را قبول ندارند و از اطلاق آن به فرقه ضاله خود ناراضى
