علی بن یَقْطین بن موسی بغدادی (۱۲۴-۱۸۲ق)، محدّث، فقیه، متکلّم و از بزرگان شیعه در دوران امام صادق و امام کاظم (علیهم السلام). وی اهل کوفه و ساکن بغداد بود. وی با وجود شیعه بودن، از وزیران حکومت عباسی و مورد اعتماد آنان بود. ابن یقطین منزلت والایی نزد ائمه و عالمان شیعه دارد. در نوشتار پیش رو نجات علی بن یقطین از مرگ حتمی با علم امام کاظم (علیه السلام) اشاره شده است.
روزی علی بن یقطین به امام موسی کاظم (علیه‌السلام) نوشت: روایت درباره وضو مختلف است و هر فرقه ای به گونه ای خاص وضو می گیرند. می خواهم به خط مبارک خود مرا از حقیقت وضو آگاه نمایی و بنویسی که چگونه وضو بگیرم.
امام (علیه‌السلام) در پاسخ وی نوشت: تو را امر می کنم که سه مرتبه صورت خود را بشویی و دست ها را از سر انگشتان تا آرنج سه مرتبه بشویی و تمام سر را مسح کنی و ظاهر دو گوش را مسح کنی و پاها را تا ساق بشویی. درست مانند سنی ها.
همین که نامه امام (علیه‌السلام) به علی رسید بسیار تعجب کرد و با خود گفت: عجب! این نوع وضو گرفتن بر خلاف روش ائمه معصومین (علیه‌السلام) است و من مطمئن هستم که این گونه وضو ساختن خلاف شرع است؛ لیکن چون امام مرا به این روش دستور داده است مخالفت نمی کنم تا اینکه سر آن برایم روشن شود.
از آن به بعد علی بن یقطین مانند سنی ها وضو می گرفت! مدتی نگذشته بود که مخالفان شیعه به هارون گفتند: ای هارون! علی بن یقطین رافضی [۱] است و او در دستگاه خلافت تو نفوذ کرده تا اهداف موسی بن جعفر را محقق سازد.
هارون الرشید در خلوت با بعضی از خواص خود گفت: به من اطلاع داده اند که علی شیعه می باشد در حالی که او وزیر من است و من نمی دانم چگونه از حقیقت امر آگاه شوم.
مشاوران جواب دادند: او را آزمایش کن تا اطمینان حاصل کنی.
گفت: چگونه؟
گفتند: شیعه با سنی در وضو مخالف است. در پنهانی او را زیر نظر بگیر و ملاحظه نما که آیا به روش سنی ها وضو می گیرد یا به گونه شیعیان.
هارون این سخن را پسندید. پس علی را طلب کرد و او را در یکی از نقاط نزدیک به خود به کار گماشت، به گونه ای که روز و شب در همان محل باشد و به غیر از یک نفر کسی را در خدمت او نگذاشت. همین که موقع ظهر فرا رسید، غلام آب وضو را برای علی بن یقطین حاضر نمود و درب را بست و رفت. علی بن یقطین به همان روشی که امام (علیه‌السلام) دستور داده بود وضو گرفت و به نماز مشغول گشت. هارون که از روزنه و سوراخ اتاق، مراقب اوضاع بود، پس از تمام شدن وضو و نماز علی نزد او آمد و گفت: هر که تو را رافضی می داند غلط می گوید و داستان سخن چینان را نقل کرد.
آن گاه گفت: بعد از این سخن کسی را درباره تو نخواهم پذیرفت و تو همواره وزیر والامقام من خواهی ماند.
در اینجا بود که علی بن یقطین به سِر نامه امام آگاه گشت. فردای آن روز نامه ای از امام (علیه‌السلام) رسید که طریق وضو صحیح و موافق روش معصومین (علیه‌السلام) در آن نگاشته شده بود و تاکید کرده بود که از حالا به بعد باید مانند شیعیان وضو بگیری. زیرا آنچه بر تو می‌ترسیدم گذشت و از این به بعد در امان هستی. [۲]
پی نوشت:
[۱] دشمنان شیعه، شیعیان را « رافضی » می‌نامند.
[۲] معاجز الولایه، آیت الله کاظمینی، ص ۲۶۲.
منبع: کرامات و مقامات عرفانی امام موسی بن جعفر؛ سید علی حسینی قمی؛ ۱۳۸۲؛ نشر نبوغ.
برگرفته از کتاب دانشنامه امام کاظم (علیه السلام)
هیچ نظری وجود ندارد