به حسن بصری خبر رسید برخی می‌گویند: فلانی خودش را از علی(ع) بهتر می‌داند، روزی بین اصحاب خود ایستاد و گفت: من قصد داشتم که دیگر از منزل خارج نشوم تا موقعی که مرگم فرا رسد؛ ولی شنیدم چنین گفته‌اند. من چگونه خود را بهتر از او بدانم در حالی که او این اوصاف را دارد
«او بهترین مردم است بعد از پیامبر(ص) او انیس و همنشین رسول خدا و برطرف کننده هم و غم اوست به هنگام نگرانی‌ها، و کشنده پهلوان‌ها به هنگام جنگ‌ها. بدانید کسی از بین شما رفت که به قرائت قرآن کریم می‌پرداخت و آن را گرامی می‌داشت، علم و دانش را به طور کامل نزد خود گرفت و سختی‌ها را در راه طاعت خدا به کار گرفت، در هنگام نبردها صابر، و زمان مشکلات و گرفتاری‌ها شاکر بود، و به دستورات قرآن عمل می‌کرد و ناصح پیامبر و پسر عمو و برادرش بود. پیامبر نیز فقط با او عقد اخوت و برادری بست و اسرارش را نزد او گذاشت. از کوچکی همراه او بود و تا بزرگسالی همراه او جهاد می‌کرد برای دین خدا پهلوانان را می‌کشت و سواران را به زیر می‌انداخت تا اینکه گرد و غبار جنگ فروکش کرد، به پیمان پیامبر وفادار ماند، هیچ بازدارنده‌ای او را باز نداشت، و هیچ مخالفی بر او چیره نشد. پیامبر در حالی رحلت فرمود ک وی راضی بود، عالم‌ترین مسلمانان، فهیم‌ترین آنها و ثابت قدم‌ترین ایشان بود، در فضیلت و منقبت نظیر ندارد، خود را از شهوات بازگرفت، و در اوقات غفلت دیگران، او برای خدا کار می‌کرد. هنگام سوزو سرما، طهارت کامل انجام می‌داد و در نماز خاشع بود، به لذت‌جویی نپرداخت؛ خوش اخلاقی همت او بود و نیاکانش بزرگوار بودند، پیرو سنت‌های پیامبر و دنباله روی ولی خود بود. چگونه درباره چنین کسی حرفی بزنم که موجب نابود‌ام شود و کسی را هم نمی‌شناسم که جرأت بدگویی او را داشته باشد. پس ما را آزاد ندهید و خود را از گمراهی و پستی دور نگه دارید. (بحارالانوار، ج ۴۰، ص ۱۱۸؛ امالی صدوق مجلس ۶۷، حدیث ۱).
منبع : نشریه شیعه شناسی ، شماره۱۲
 
 
 

بازدیدها: ۰