قالَ لُقمانُ (ع) لاِبنِهِ: یا بُنَیَّ، کُن ذا قَلبَینِ: قَلبٌ تَخافُ بِه اللّهِ خَوفاً لا یُخالِطُهُ تَفریطٌ، و قَلبٌ تَرجو بِهِ اللّهَ رَجاءً لا یُخالِطُهُ تَغریرٌ

لقمان به پسرش:«پسرم، دو قلب داشته باش: قلبى که کاملاً از خدا بیمناک باشد، بدون کوتاهى از آن؛ و قلبى که به خدا امیدوار باشد، بى آنکه غافلگیر شود»

تنبیه الخواطر: ج ۱ ص ۵۰