قیصر روم برای یکی از خلفای بنی عباس ، در ضمن نامه ای نوشت : ما در کتاب انجیل دیده ایم که هر کس از روی حقیقت سوره ای بخواند که خالی از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر حرام می کند، و آن هفت حرف عبارت است از: ث ، ج ، خ ، ز، ش ، ظ، ف ، ، ما هرچه بررسی کردیم چنین سوره ای را در کتابهای : تورات و زبور و انجیل نیافتیم ، آیا شما در کتاب آسمانی خود، چنین سواره ای را دیده اید؟ خلیفه عباسی ، دانشمندان را جمع کرد، و این مساله را با آنها در میان گذاشت ، آنها از جواب آن درماندند، سرانجام این سوال را از امام هادی (ع) پرسیدند، آن حضرت در پاسخ فرمود: آن سوره ، سوره حمد است ، که این حروف هفتگانه در آن نیست . پرسید: فلسفه نبودن این هفت حرف ، در این سوره ، چیست ؟ فرمود: حرف ث اشاره به ثبور(هلاکت) و حرف ج اشاره به جحیم (نام یکی از درکات دوزخ)، و حرف خ اشاره به خبیث(ناپاک)، و حرف ز اشاره به زقوم (غذای بسیار تلخ دوزخ) و حرف ش اشاره به شقاوت (بدبختی) و حرف (ظ) اشاره به ظلمت (تاریکی)، و حرف ف اشاره به آفت است خلیفه ، این پاسخ را برای قیصر روم نوشت ، قیصر پس از دریافت نامه ، بسیار خوشحال شد، و به اسلام گروید، و در حالی که مسلمان بود از دنیا رفت.