هرگاه رسول الله (ص) قصد سفر داشت،‌ آخرین نفری را که می‌دید، فاطمه (س) بود و وقتی از سفر بر می‌گشت اوّل به دیدار فاطمه (س) می‌رفت.یک بار هنگامی که پیامبر (ص) در سفر بود، دو عدد النگوی نقره و یک پرده از غنائم نصیب حضرت علی (ع) شد. حضرت علی (ع) آن را به حضرت فاطمه (س) داد و از خانه خارج شد، حضرت فاطمه دو النگوی نقره را در دست خود کرد و پرده را به درب خانه آویخت.پیامبر اکرم (ص) وارد خانه فاطمه (س) ‌ شد، فاطمه (س) ‌ با سوز و شوق به سوی پدر رفت، دوالنگو و پرده آویزان توجه پیامبر (ص) را به خود جلب کرد. پیامبر (ص) در خانه فاطمه (س) ‌ نشست و در همان حال به او می‌نگریست، سپس برخاست و به مسجد رفت.
حضرت فاطمه (س) ‌ گریست و اندوهگین شد، و با خود گفت: چه کاری از من سر زده است؟!!حسن (ع) و حسین (ع) را صدا زد و پرده خانه و دو النگو را به حسن و حسین‘ داد و گفت: نزد پدرم بروید، سلام کنید و بگوئید دیگر چنین اتفاقی نخواهد افتاد.
آن دو نزد پیامبر (ص) رفتند، پیام مادر را به او ابلاغ کردند. رسول اکرم (ص) نزدیک شد و دست‌آن دو را گرفت و نشست و آنها را روی زانوی خود نشانید و فرمود: النگوها را بشکنید. حسن (ع) و حسین (ع) ‌ النگو را خُرد کردند، پیامبر (ص) آن را گرفت و چند قسمت کرد. سپس اهل‌صفه را – که از مهاجرین فقیر و بی‌مسکن بودند – فراخواند و نقره‌ها را بین آنها تقسیم کرد.
در آن بین مرد فقیر و برهنه‌ای بود، چیزی نداشت که با آن خود را بپوشاند. پیامبر (ص) قطعه‌ای از پارچه پرده را که عریض نبود به آن مرد داد تا خود را بپوشاند، و بقیه را که حسن (ع) ‌ و حسین (ع) به اندازه‌های مشخص تکه تکه کرده بودند، بین اهل صفه تقسیم کرد تا خود را بپوشانند.
پیامبر (ص) فرمود: «خداوند فاطمه (س) ‌ را ببخشد و او را به جای این پارچه، لباس بهشتی بپوشاند و به‌جای النگوها، او را با زینت بهشتی زیبا کند.[۱]با مطالعه این تصویر، این سؤال مطرح می‌شود که آیا هر انسان آزاد درزندگی قانونی خود حقی از اموال اختصاصی خود ندارد؟
آری… عقل و شرع بر آن تأکید دارد.
با کمی تأمل در می‌یابیم که فاطمه (س) از رفتار رسول خدا (ص) دریافت که چه باید انجام دهد؛ او با عمل خود منظور رسول خدا (ص) را روشن کرد. به‌همین دلیل آنها را نزد پیامبر (ص) فرستاد تا به صلاح خود، در هر راهی که می‌خواهد، انفاق کند.
از این مطلب در می‌یابیم که رسول خدا (ص) داشتن لوازم و زیورآلات را برای افراد منع‌نکرده است بلکه به ما یادآوری نمود که محرومین و تهیدستان جامعه خود را فراموش‌نکنیم.باید به این نکته عنایت داشت که توضیح رسول خدا (ص) به این خاطر است که مسئولیت او در امور دینی نسبت به دیگران بیشتر است؛ چون آنها با کل جامعه اسلامی روبرو هستند.بر همگان آشکار است که این خاندان پیشوا و الگو هستند، به‌همین دلیل بر حضرت زهرا (س) لازم است که بیش از دیگران از لذت دنیوی چشم بپوشد.وقتی پیامبر (ص) در جایگاه رسول خدا (ص) برخی از منسوبین خود را در زندگی در فقر وفلاکت می‌بیند، از فرزند خود که پرده‌ای بر در خانه خود بیاویزد و النگوی نقره بر دست‌کند تا خود را برای همسرش بیاراید، راضی نمی‌شود…
باید این منطق بطور شایسته درک شود که اگر چه انسان برای کسب جایگاه درجامعه باید تلاش نماید ولی برای پیشرفت جامعه خود تلاش بیشتری نماید تا کل جامعه در سعادت زندگی کنند.
 
پی نوشت ها
[۱]. بحار الانوار، علامه مجلسی (ره)، ۴۳/۸۴-۸۳. / ح ۶ به نقل از اصول کافی.
 
برگرفته از کتاب “یکصد تصویر درخشان از زندگانی پیامبر اکرم (ص)” نوشته ی طالب خان ترجمه ی ارسلان ایلکااختصاصی مجمع جهانی شیعه شناسی