اعلام وصایت از ابتدا تا انتها منطق شیعه این است که امین وحی خدا حضرت رسول الله الاعظم(صلی الله علیه و آله) از همان روز نخستی که رسالت خودش را ابلاغ نموده‌اند، وصایت و خلافت بعد از خودش را نیز اعلام کرده است. همان روزی که فرمان الاهی نازل شد
شیعه در اثبات ضرورت وجود امام برای جامعه، از طریق براهین عقلی و هم از طریق دلایل معتبر شرعی قادر به اثبات ضرورت وجود امام است. در شماره‌های پیشین برخی از ادله عقلی ضرورت وجود امام تبیین گردید. اکنون ادامۀ دلایل عقلی مکتب تشیع بر ضرورت وجود امام را به
خلافت و امامتپس از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) دو جریان عمده‌ی سیاسی در بدنه‌ی اسلام شکل گرفت: ۱- :جریان امامت که از رهبری بلافصل امیر المؤمنین علی(علیه السلام) حمایت می‌نمود و معتقد بودند که وصایت و امامت به حق و بلافصل امیر المؤمنین(علیه السلام) از همان ابتدای
اسلام در طول سالیان دراز تحت تأثیر عوامل مختلف، دارای انشعابات و فرقه های زیادی شده است. گرچه هر کدام از این فرقه ها خود را بر حق می دانند و دلایلی اقامه می نمایند، ولی تنها شیعه است که بر اساس منابع اصلی دین مقدس اسلام که قرآن کریم
اثبات سنت حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) متوقف بر احد الامرین است. طریق اول: اثبات وثاقت روات حدیث؛ طریق دوم: وثوق به صدور. به اتفاق جمیع اهل نظر این دو اصل، اساس اثبات سنت نبوی است. مهم این است که حدیث ثقلین از هر دو طریق حجت است و
قال رسول الله الله(صلی الله علیه و آله) : من کنت مولاه فعلی مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه. فلقیه عمر، فقال: هنیئاً لک یابن ابیطالب. اصبحت مولای و مولی کل مؤمن و مؤمنه. (تفسیر فخر رازی/۱۲/۵۳) (حضرت رسول الله(صلی الله علیه و آله) فرمودند: هر کس
طرح‌سؤال: عزاداری شایسته در مصیبت حضرت سالار شهیدان(علیه السلام) از دیدگاه حضرات معصومین(علیهم السلام) با چه کیفیت و به چه صورتی می‌باشد؟ جواب:۱. حزن و اندوه قلبی و درونیالف) امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همه لنا عباده» نفس کشیدن کسی که به سبب ظلمی که برما
۱- اهمیت تبری از دیدگاه اهل بیت(علیهم السلام) تبری به معنای بیزاری جستن و انزجار و دشمنی با دشمنان خاندان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می‌باشد که از قبول نداشتن و نپذیرفتن ولایت آنها شروع شده و در مراحل بعدی به اظهار و ابراز نفرت و خشم دورنی و
آیه تبلیغ و حدیث غدیر: «یا ایهاالرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فمابلغت رسالته والله یعصمک من الناس»(مائده66) اى پیامبر، آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده بود برسان،و اگر این ابلاغ را انجام ندهى، رسالت خود را به طور کامل ابلاغ نکردهاى; و
اگر چه این اعلام عمومى، به فرمان خداوند صورت گرفت، ولى صرف نظر از جنبه آن، می توانست حاکى از دغدغه طبیعى معمار و بنیانگذار مکتب نسبت به آینده امت باشد، این اقدام یک ضرورت اجتماعى اجتناب ناپذیر بود، و از انتظارات عقلاى عالم به شمار مى آمد و آن