مقدمه:مسئله معاد وجاودانگى از نظر اهمیت بعد از مسئلهِ توحید مهمترین مسئله دینى و اسلامى است و پیامبران آمده‌اند که مردم را به دو حقیقت معتقد کنند یکى مبداء (خدا) و یکى معاد (قیامت.) مسئله معاد در ردیف ضروریات دین است و انکار آن موجب ارتداد است. با توجه به

قل لمن ما فی السموات والارض قل للَّه کتب علی نفسه الرحمه لیجمعنکم الی یوم القیامه لا ریب فیه. انعام – ۱۲ترجمهبگو: آن چه در آسمان‌ها و زمین است، از آن کیست؟ بگو، برای خدا است و رحمت را بر خود فرض کرده و همه شما را در روز قیامت

برای اثبات معاد دلائل عقلی و منطقی متعددی وجود دارد که در قران مجید گاه صریحاً و گاه اشارتاً بیان شده است، به تعبیر دیگر قرآن با اشارات خود مسلمانان را به پی‌گیری این اصول و براهین ارشاد نموده است.اصولاً قرآن مجید در هیچ یک از مباحث اعتقادی تکیه بر

آیا انسان به جز زندگی مادی دنیوی، زندگی دیگری دارد؟ آیاغیر از عالم دنیا، عالم یا عوالم دیگری به نام جهان یا جهانهای‌پس از مرگ وجود دارد؟ آیا انسان موجودی تک‌ساحتی و یک‌بعدی است‌که بر این کره خاکی همچون گیاهی می‌روید و می‌خشکد و می‌پوسد وچیزی جز همین بدن مادی

مساله معاد از دو راه قابل اثبات است نخست از راه عقلى مانند برهان حکمت و عدالت دوم راه نقلى مانند آیات در مورد معاد اینک هر دو راه را بررسى مى کنیم: دلایل عقلى معاد . ۱ـ برهان حکمتبراساس اینکه خداوند حکیم است آفرینش الهى بیهوده و بى هدف

۴ ـ دلگرمى و آرامش انسان فطرتا جویاى سعادت خویش است، از تصوّر وصول به سعادت غرق در مسرّت مى گردد، و از فکر یک آینده شوم و مقرون به محرومیت لرزه بر اندامش مى افتد و سخت دچار دلهره و اضطراب مى گردد. آنچه مایه سعادت انسان مى گردد

آثار تربیتى اعتقاد به معادهمه عقاید دینى در رفتار انسان مؤثر است؛ هر چند تأثیر آنها یکسان نیست. از میان عقاید دینى، اعتقاد به رستاخیز و معاد یکى از نافذترین و مؤثرترین باورها در جهت دادن به رفتار آدمى و تربیت و اصلاح اوست. چنین عقیده اى نقش شایانى در