معرفی علما

علّامه عبدالحسین امینی – رحمه الله – در سال۱۲۸۱هجری شمسی در خانواده ای عجین با عشق به اهل بیت علیهم السّلام درشهر تبریز دیده به جهان گشود.
پدر بزرگوار علّامه امینی، شیخ احمد امینی، وی را عبدالحسین نامید تا وی را در قالب این نام نکو، عبدِ امام حسین علیه السّلام پرورش دهد و البته نهایت کوشش خود را برای رسیدن به این هدف به کار برد و انصافاً هم به موفقیت دست یافت. تا بدان جا که وی به حق و به اعتراف همگان یکی از بزرگان و مفاخر علمای امامیّه در قرن سیزدهم وچهاردهم می باشد و حتی در بین بزرگان از اهل سنّت که هم عصر با وی بودند، دارای مقامی ارزشمند و قابل توجه بود و هست.

شروع خلافت ظاهرى حضرت پس از ۲۵ سال 

برنامه‏ اى پس از خطبه
اولین عملى که پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله‏ و سلم بعد از خطابه انجام دادند این بود که عمامه خود به نام «سحاب» یعنى «ابر رحمت» را  در حالى که هنوز بر منبر بود  با دست مبارک خود بر سر امیر المؤمنین علیه ‏السلام بست و دو سر آن را از پشت و جلو بر دوش حضرت قرار داده فرمودند: «عمامه ملائکه این گونه است، عمامه تاج عرب است».