۱٫ انسان در برخورد با جهان خارج، تابع ارزش های زیبا شناختی است؛ به گونه ای که آنچه انسان را تحریک می کند که به عالم و موضوعات آن توجه کند، همان زیبا شناختی است و چون جهان پدیداری، تعیین کننده نظام زیبا شناختی جوامع و فرهنگ ماست، وارد (منظرگرایی)