(با تمرکز بر اندیشه های شیخ طوسی) دو رویکرد عمده در بحث از گستره ی علم اماماگر در مباحث پیرامون امامت غوررسی دقیق نماییم متفطن این نکته خواهیم شد که در میان اوصاف مطرح شده برای امام دو ویژگی عصمت و علم از اهمیت بیشتری برخوردار است. در بحث از

  تعریف لعن، سبّ، فحش، قذف و برائت لعن در لغت به معناى طرد و دور کردن است: «لِعنه أهله: طردوه و أبعدوه و هو لعینٌ طریدٌ و قد لعن الله ابلیس: طرده من الجنّه و أبعده من جوار الملائکه». خداى بزرگ در قرآن، شیطان را لعن نموده و این

  فلسفه لعن از آنچه که در بحث هاى پیش مطرح شد فلسفه لعن روشن مى شود، اما از آنجا که از اهمیت خاصى برخوردار مى باشد به صورت خاص بدان مى پردازیم. نخستین پرسشى که ذهن هر جستجوگر با آن روبرو مى شود این است که چرا لعن و

قرآن کریم کتاب هدایت، سازندگى و هم زیستى است و در تمام مسایل مورد نیاز بشر اصول و قواعدى را بیان فرموده است، یکى از دستورات قرآن، تبیین رفتار و کردار بشر و ارتباط انسان ها با یکدیگر است. دستورات اخلاقى اسلام و قرآن در جهت هدایت بشر از یک

۲. رابطه عینی ایمان و عمل در این قسمت، سخن بر سر این است که گرچه از نظر مفهومى عمل جزو ذات ایمان به شمار نمی‌آید و در واقع با نبودنِ عمل اصل ایمان منتفى نمی‌گردد، اما این امر باعث نمى‌شود تا اهمیت رابطه دوسویه ایمان و عمل نادیده گرفته

۱. رابطه مفهومی ایمان و عمل در رابطه‌ مفهومی ایمان سخن بر سر این است که ماهیت ایمان چیست؟ با مراجعه به روایات و متون کلامی، به این تعریف از ایمان می‌رسیم که ایمان عبارت است از معرفت قلبی، اقرار زبانی و عمل جوارحی. حال این سؤال مطرح می‌شود که

جایگاه عمل در روایات در مقابل روایاتى که به طور مطلق اعتقاد به ولایت را عامل نجات مى داند، روایات دیگرى وجود دارد که شیعیان را به عمل صالح توصیه مى کند و در واقع ، روایات مربوط به ولایت را مقیّد مى سازد. لازم به ذکر است که روایات

اشاره در دیدگاه شیعه، ایمان، ولایت و عمل صالح به عنوان عوامل نجات برشمرده شده است. در مورد نقش ایمان به عنوان عامل اصلى نجات بحثى نیست. آنچه محل بحث است این است که در خصوص مسئله ولایت و عمل با دو دسته روایات روبه رو هستیم; یک دسته روایاتى