مسأله تبدیل شناخت حسی به شناخت تعقلی، محدود به آنچه که در جلسه گذشته عرض کردم نیست، کلیت، تعمیم و گسترش دادن، یک بعد از ابعاد شناخت تعقلی است.بعد دیگر که این بعد از یک نظر مهم‌تر است این است که دستگاه شناخت انسان، نه تنها شناخت‌ها را تعمیم و

اولین سخن در باب شناخت که از قدیم مطرح بوده و امروز هم مطرح است این است که اصلا آیا شناخت ممکن است؟ آیا می‌شود جهان را شناخت؟ آیا می‌شود انسان را شناخت؟ آیا می‌شود هستی را شناخت؟ عده‌ای از بیخ منکرند، می‌گویند شناخت برای بشر غیر ممکن است، یعنی

کمال انسان از آنجهت که انسان است، کمالی است که با انتخاب و اختیار بدست می‌آید.پس می‌توانیم گفت: ویژگی تکامل انسان، از آن جهت که انسان است تکامل اختیاری است.و این همان است که در آخرین آیهٔ سورهٔ احزاب، با عنوان امانتی که آدمی آن را پذیرفته است، از آن

ابزار شناخت چیست؟ یکى از وسائل و ابزارهاى شناخت براى انسان «حواس» است.انسان داراى حاسه‏ هاى متعدد است : حس باصره، حس سامعه، حس ذائقه، …اگر فرض کنیم انسان فاقد همه حواس باشد فاقد همه شناختها خواهد بود.جمله‏ اى است که از قدیم الایام معروف است و شاید از ارسطو

یکی از بحث‌های مربوط به شناخت، بحث «منابع شناخت» است که با بحث «ابزار شناخت» قرابت و نزدیکی دارد و متمم آن است.بحث دیگری داریم به نام «درجات و مراحل شناخت» که این بحث هم با این دو بحث خیلی نزدیکی دارد.به طور کلی همه بحثها با یکدیگر مرتبط است

این نوع شناخت تعقلی همان است که قرآن از آن تعبیر به «آیه» کرده است، مانند این آیه که در قرآن آمده است: «و من ایاته خلق السموات و الأرض و اختلاف السنتکم و الوانکم» (1) و یا این آیه شریفه: «و من ایاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا

فیلسوفان ما برای شناخت، مراحل قائل هستند.آن‌ها شناختهای تجربی را سه مرحله‌ای می‌دانند ولی چون همه شناخت‌ها را منحصر به شناخت تجربی نمی‌دانند، قائل به شناختهای دو مرحله‌ای هم هستند، یعنی شناخت تعقلی غیر تجربی.این نوع شناخت از احساس آغاز می‌شود و با تعقل پایان می‌یابد بدون اینکه نیازی به