درآمدی بر مبانی عرفان و تصوف در قرآن اصول عرفان و تصوف در مکتب افلاطونیان جدید این مکتب توسط “فلوطین”،متوفای ۲۴۰ یا۲۷۰م.، در حوزه علمی و فرهنگی اسکندریه که پس از آن مهد علم و فلسفه بود، تاسیس شد (۱) اصول اساسی این مکتب،ازاندیشه های افلاطون اقتباس شده است،

یکی از مباحث مهم علوم قرآنی، بحث «سنت های قرآنی» است و سنت همان راهی است که در جمیع زمانها به گونه واحدی طی می شود و به عبارتی بیان تأکیدی نوعی ارتباط علت و معلول میان حوادث جهان می باشد. این حوادث گاه ارتباط بسیار وسیعی با عملکردهای انسانی

تجربه های عرفانی ابن عربی، میان پیدایی و پوشیدگی(۵)از برجسته ترین چیزها در سبک و شیوه یِ ابنِ عربی، که جا دارد بدان پرداخته شود، چیزی است که من در سالِ ۱۹۸۱، پس از ده سال که نخستین پژوهشم را درباره یِ او به انجام رساندم، بدان برخوردم. در سالِ

علم غیب، علم شهودی نیکان غیب در برابر شهادت به معنای نهان است. البته گاه این واژه در برابر حضور نیز به کار می رود. در آموزه های قرآنی عالم غیب در برابر عالم شهادت قرار می گیرد. خداوند در آغاز سوره بقره از ویژگی های مومنان، ایمان به عالم

مقدمه: پیش از آن‌که مسائل و موضوعات عرفان و تصوف را با آیات قرآن تطبیق دهیم و دیدگاه قرآن را درباره‌ی اصول و مسائل تصوف مطرح کنیم، نخست این موضوع را مطرح می‌کنیم که اصولا عرفان از ادیان آسمانی و توحیدی نیست. برای این ادعا، دلایل زیر را داریم: ۱-