مقدمه از جمله مباحث در خور درنگ و پژوهش پیرامون قرآن کریم ، مسئله نزول قرآن است و یکی از زیرشاخه های این موضوع، حدیث معروف سبعه احرف (هفت حرف) است که در روایات اهل سنت ، بر آن ادعای تواتر شده است . البته باید تصریح کرد که مسئله

از حدود سى سال پیش به فکر بودم که با بررسى روایات نقل شده در کتاب فصل الخطاب حاجى نورى, به گونه اى روشن, ثابت کنم نتیجه اى که او از نقل روایات درباره قرآن کریم در فصل الخطاب گرفته, از این روایاتْ استنتاج نمى شود و اگر خود آن

  ۴۲٫ سید محمد حجّت (م۱۳۷۲ق) که از مراجع تقلید شیعه بوده است. او مى گوید: کتاب اللّه العزیز محفوظ بحفظ اللّه تعالى, لم یقع فیه تحریف و نقصان. سپس افزوده است: روایاتى که توهّم شده دلالت بر تحریف و نقصان دارند, شش گروه اند: گروه اوّل, مربوط به اختلاف

  ۳۳٫ الأمالى شیخ طوسى, دو روایت (ش۱۵۱ و ۷۹۹) که هر دو جنبه تفسیرى دارد; گرچه به عنوان اختلاف قرائت هم مطرح شده است (ص ۲۶۳ و ۳۲۷). متن روایت اوّل, این است: سمعت جعفر بن محمد ـ علیهما السلام ـ یقرء «انّ اللّه اصطفى آدم و نوحاً و

درباره اعتبار کتاب هاى حدیث مؤلف فصل الخطاب, در آغاز دلیل دوازدهم گوید: إعلم أنّ تلک الأخبار منقوله من الکتب المعتبره, التى علیها معول أصحابنا فى اثبات الأحکام الشرعیه و الآثار النبویه, الا کتاب القرائات لأحمد بن محمد السیّارى, فقد ضعّفه أئمه الرجال. و سپس درصدد برمى آید که کتاب