پدیده مرگ همواره یکی از دغدغه های اصلی انسان در این کره خاکی است. اینکه مرگ پایان حیات است یا آغاز حیاتی جدید، همواره ذهن انسان را به خود مشغول ساخته و او را به تفکر و تأمل واداشته است. به راستی ماهیت این پدیده که از نگاه برخی تلخ

مرگ مهم ترین دغدغه انسانی است؛ زیرا با هر زندگی مرگی زاده می شود و هر چیزی که نام زندگی دارد مرگ را هم آغوش خود دارد. از این روست که مفهوم زندگی و مرگ به هم وابسته اند و هر جایی که زندگی وجود دارد مرگ نه در کنار

مرگ فرهنگی و مرگ فیزیکی«مرگ» انتقال روح از بدن دنیوی به بدن اخروی و به عبارت دیگر، انتقال از نشئه دنیا به نشئه برزخ است. گاهی مرگ به معنای نداشتن قوه عاقله، انحراف، ضلالت و عدم هدایت الهی استعمال می‌شود؛ همان طور که در قرآن کریم، «موت» به معنای ضلالت،

در قرآن کریم درباره مرگ آیات متعددى وارد شده است که به ویژگیهاى آن اشاره دارد که از اینقرار است : ۱ـ همه انسانها خواهند مُردقرآن مجید, تاکید مى فرماید که همه انسانها (بلکه همه جانداران) خواهند مرد و در این عالم, هیچ کس جاودانه نخواهد زیست:کل من علیها فان

حضور مرگ در گستره گیتی محدود به تاریخ بشر و سیاره او نیست، بلکه داستانی دیرینه تر دارد. در هم آمیختگی مرگ و زندگی شاید موجد این تصور باشد که سرچشمه مرگ را نیز باید همزمان با منشاء حیات جستجو کرد و به این ترتیب در بطن این پدیده عنصر

مرحوم شیخ مفید رضوان اللّه تعالی علیه حکایت نموده است :روزی شخصی از حضرت جوادالا ئمّه ، امام محمّد تقی علیه السلام سؤ ال شد: چرا اکثر مردم از مرگ می ترسند و و از آن هراسناک می باشند؟ امام جواد علیه السلام در پاسخ اظهار داشت : چون مردم