آدمی از دیر زمان درصدد بوده معمای حیات و مقصود از زندگی را بداند، از آینده و سرنوشت خویش تا حدی باخبر شود، توجیه درستی از رویدادهای این عالم به دست آورد و تفسیر معقولی نسبت به پدیده ها و دگرگونی های جهان داشته باشد. پاسخ گوی این گونه مسائل،

مفهوم شناسى تربیت تربیت در لغت، به معناى پرورش دادن است که در آن نمو و زیادتى ملاحظه شده است. راغب مى گوید: ربّ در اصل به معناى تربیت است و ربّ به طور مطلق فقط بر خداوند اطلاق مى گردد که متکفّل اصلاح موجودات است.در قرآن کریم، مشتقّات تربیت

حضرت علی(ع) در فرمان تاریخی خود به مالک اشتر که او را به فرمانروایی مصر برگزیده بود، دستور می‏دهد: «وَ لا یکونَنَّ الُمحْسِنُ وَالمُسی‏ءُ عَندِکَ بمَنزِلهٍ سَوَاءٍ فَاِنَ فی ذلِکَ تَزْهیداً لاِاهل الاحْسانِ فی الاءِحسانِ، و تدْریباً لاهلِ الاساءَهِ عَلَی الاُْساءَهِ؛ مبادا نیکوکار و بدکردار پیش تو یکسان باشند، زیرا

یکی از مشکلاتی که امروزه دامنگیر بسیاری از مراجعان به منابع دینی جهت أخذ و برداشت دستورالعملها و راهکارهای پرورشی و تربیتی شده است، انتظارات غیرمنطقی و دور از واقع از این منابع و مراجع است. به بیان واضحتر، امروزه کثرت اشتغالات و تنوع سرسام‏آور در زندگی انسان، وی را