عصمت پیامبران (عصمت حضرت محمد -آیه ۱۲۰ و ۱۴۵ بقره) {وَلَن تَرْضَی عَنکَ الْیهُودُ وَلاَ النَّصَارَی حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَی اللهِ هُوَ الْهُدَی وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ اَهْوَاءهُم بَعْدَ الَّذِی جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَکَ مِنَ اللهِ مِن وَلِی وَلاَ نَصِیرٍ} «هرگز یهود و نصارا از تو راضی نخواهند شد،

عصمت پیامبران ( عصمت حضرت موسی (ع) – آیه ۱۴۳ اعراف ) در این آیه می‌خوانیم که حضرت موسی(علیه السلام) از خداوند تقاضا کرد تا خدا را با چشم سر ببیند، سپس از این تقاضا توبه نمود: {وَلَمَّا جَاء مُوسَی لِمِیقَاتِنَا وَکَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ اَرِنِی اَنظُرْ إِلَیکَ قَالَ لَن

عصمت انبیاء (عصمت حضرت محمد (ص) – آیه ۷ الضحی) {وَوَجَدَکَ ضَالاًّ فَهَدَی} «و تو را گمشده یافت و هدایت کرد.» خداوند در این آیات، پیامبر اکرم(صلی الله و علیه و آله) را به عنوان یک فرد «ضال» معرفی می‌کند و این معرفی مربوط به دوران کودکی و جوانی اوست.

عصمت انبیاء (عصمت حضرت یونس – آیه ۸۷ انبیاء) {وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ اَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیهِ فَنَادَی فِی الظُّلُمَاتِ اَن لاَّ إِلَهَ إِلاَّ اَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ}. «و ذا النون [یونس] را (به یاد آور) در آن هنگام که خشمگین (از میان قوم خود) رفت

عصمت انبیاء (عصمت حضرت محمد (ص) – آیه ۵۲ شوری) {وَکَذٰلِکَ اَوْحَینَا إِلَیکَ رُوحاً مِّنْ اَمْرِنَا مَا کُنتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلاَ الاِیمَانُ وَلَکِن جَعَلْنَاهُ نُوراً نَّهْدِی بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ}. «همان‌گونه (که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم) بر تو نیز روحی را به

عصمت انبیاء (عصمت حضرت محمد (ص) – آیه ۵ مدثر) {وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ} «و از پلیدی دوری کن». اصل «رُجز» در لغت به معنای اضطراب و پی در پی بودن حرکات است. رُجز در آیه مورد بحث به معنای: «الشرک ما کان» یعنی شرک اندکی است که وجود داشته، تفسیر شده