ششم رمضان، سالروز نزول وحی به موسی (ع) است؛ نزول تورات مقدس که پیام پروردگار برای یهودیان بود. پیروان موسی (ع) از زبان شیوا و رسای موسی (ع) پیام پروردگارشان را می شنیدند. آن ها باور داشتند که این کلمه ها از جنس کلمه های ساده ی روزمره ی خودشان نیست. جنس این کلمه ها فرق می کرد. رگه هایی از نور در این واژه ها موج می زد. این ها را موسی (ع) برای امتش آورده بود.یهودیان، سالروز نزول تورات را «عید شاووعوت » می نامند. در این روز تورات در کوه سینا بر حضرت موسی (ع) نازل شد و یهودیان آن را توسط کاتبانشان نوشتند. اگر چه کم کم این تورات اصلی، جایش را به کلمه های تحریف شده ای داد که رنگ و بوی کتاب اصلی را هم نداشتند؛ اما سالروز نزول تورات برای یهودیان یک عید بزرگ و مهم است. هر ساله در شب اول این عید، کلیمیان در کنیساها گرد هم می آیند و با خواندن دعاهای مخصوص و انجام مراسم ویژه، در انتظار سپیده ی صبح می مانند تا همانند اجداد خود در بیابان سینا، با طلوع آفتاب، تورات را دریافت کنند. آنان به هنگام صبح و پس از نماز، تورات را با شادی از جایگاه خارج کرده و می خوانند.در برخی از جامعه های یهودی مرسوم است که محیط کنیسا را برای «روز شاووعوت» با گل و سبزه و تزئین کرده و به شکل جالبی آن را می آرایند. انجام این کار به دو علت است؛ اول آنکه شاووعوت روز درختان میوه است؛ دوم به یادبود کوه سینا که اطراف آن در روز شاووعوت از سبزه و گیاه پوشیده شده و مراتع سبز و خرمی داشت. به هر حال کتاب آسمانی برای پیروان هر دین، بسیار با اهمیت است. یهودیان نیز برای گرامی داشت کتاب مقدسشان، جشن ها و برنامه های گوناگونی دارند. بنابر اعتقاد آنان، پیام تورات با این کلمه ها آغاز شده است:۱-من هستم خداوند، خالق تو، که تو را از سرزمین مصر و از خانه ی بردگی بیرون آوردم.۲٫تو را معبودان دیگری غیر از من نباشد؛ نسازی برای خود شکل تراشیده (بت) و هرگونه تمثالی.۳٫نام خداوند خالق خود را به باطل جاری منما؛ زیرا کسی را که نام او را به باطل ببرد، بدون مجازات نخواهد گذاشت.البته در قرآن آمده است که خداوند هنگام وحی تورات به موسی (ع)می فرماید: «ای موسی! من تو را با رسالت های خویش، و با سخن گفتنم (با تو)، بر مردم برتری دادم و برگزیدم پس آن چه را به تو داده ام، بگیر و از شکرگزاران باش! و برای او در الواح، اندرزی از هر موضوعی نوشتیم و بیانی از هر چیز کردیم؛ پس آن را با جدیت بگیر! و به قوم خود بگو: به نیکوترین آن ها عمل کنند!(و آنها که به مخالفت برخیزند، کیفرشان دوزخ است) و به زودی جایگاه فاسقان را به شما نشان خواهم داد!»(اعراف/۱۴۴و۱۴۵)بیایید تصور کنیم یهودیان پس از شنیدن پیام پروردگارشان از زبان موسی (ع) چه احساسی داشتند. اینکه خداوند برای تو پیام مخصوصی بفرستد، حس فوق العاده ای است. این که ببینی پیامبری هست که پیام حق را برای تو بیاورد، ترجمه کند و در جامعه ات پیاده کند، به آدم حس خوب عزت و سربلندی می دهد. پیروان موسی (ع) هم همین احساس را داشتند. آن ها برای هم دیگر این کلمه های نورانی را می خواندند و سعی می کردند از بر کنند. متأسفانه تحریف این دین و نابودی تورات اصلی، این لذت را برای یهودیان ماندگار نکرد؛ اما آن ها برای این روز، یعنی عید شاووعوت ارزش فراوانی قائلند.منبع:نشریه انتظار نوجوان شماره ۷۳