مظلومیت تاریخی شیعیان

بررسی پدیده مذموم نسل کشی و برخورد حذفی با شیعیان، از ابتدا تاکنون، به جرم اعتقاد به مکتب اسلامی تشیع و هواداری از اهل بیت(ع)، توسط حاکمان، جریانات سیاسی و مذاهب مسلط، حائز اهمیت فراوان است. چون احتمال دارد، قتل عام و کشتار شیعیان به نوعی مورد انکار قرار گیرد، مواردی را به صورت واضح، صریح و مستند، به عنوان فاش نمودن و پرده برداشتن از این حقایق غیر قابل انکار بیان می‌نماییم.
ابن ابی الحدید دانشمند نامی اهل تسنن می‌نویسد:
شیعیان در هر جا بودند به قتل می‌رسیدند، بنی امیه دست‌ها و پاهای اشخاص را به احتمال اینکه از شیعیان هستند می‌بریدند. هر کسی که معروف به دوستداری و دلبستگی خاندان پیامبر(ص) بود، یا زندانی می‌شد، یا مالش به غارت می‌رفت یا خانه‌اش را ویران می‌کردند. شدت فشار نسبت به شیعیان به حدی رسید که اتهام به دوستی علی(ع) از اتهام به کفر و بی دینی بدتر شمرده می‌شد و عواقب سخت‌تری به دنبال داشت… زیاد شیعیان را تعقیب و در هر گوشه و کنار که مخفی شده بودند، پیدا می‌کرد، آنها را می‌کشت. دستها و پاهایشان را قطع، چشمانشان را نابینا می‌ساخت، آنان را بر شاخه‌های درخت خرما به دار می‌آویخت تا آنکه همه را از عراق پراکنده ساخت، به طوری که احدی از شخصیت‌های معروف شیعه باقی نماند. (شرح نهج البلاغه ج ص ۴۳ تا ۴۵ چاپ قاهره، دارالاحیاء، الکتب العربیه، ۱۹۶۱م)
ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن الجوزی می‌نویسد:
«وقتی عده‌ای از شیعیان به زیاد اعتراض کردند، دستور داد دست و پای هشتاد نفر را بریدند، او مردم را در مسجد جمع می‌کرد و از آنان می‌خواست که از علی(ع) تبری کنند. هر کسی امتناع می‌کرد، فرمان می‌داد خانه‌اش را خراب کنند.» (المنتظم فی الامم و الملوک، ج ۵، ص ۲۲۷ طبع اول ۱۴۱۲ بیروت)
طبری می‌نویسد: سمره بن جندب معاون زیاد در بصره بود در مدّت ۶ ماه هشت هزار نفر از شیعیان را در بصره به قتل رساند. (طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک ج ۶، ص ۱۳۲ بیروت)
ابوسوار عدوی می‌گوید: سمره، از کارگزاران معاویه در بامداد یک روز چهل و هفت نفر از بستگان مرا کشت که همه حافظ قرآن بودند. (تاریخ الامم و الملوک ج ۶، ص ۱۳۲)
مسعودی درباره جنایت‌های حجاج می‌نویسد: حجاج بن یوسف ثقفی بیست سال فرمانروایی کرد و تعداد کسانی که با شمشیر دژخیمان وی یا زیر شکنجه جان سپردند صد و بیست هزار نفر بودند این عده غیر از کسانی بودند که ضمن جنگ با حجاج به دست نیروهای او کشته می‌شدند. هنگام مرگ حجاج در زندان وی، پنجاه هزار مرد و سی هزار زن زندانی بودند که شانزده هزار نفر از آنان عریان و بی‌لباس بودند… زندانهای حجاج بدون سقف بود از این رو زندانیان از گرمای تابستان و سرمای زمستان درامان نبودند. (مروج الذهب، ج ۳، ص ۱۸۷ بیروت) و تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل
با بررسی دقیق و گسترده در موضوع نسل کشی شیعیان در طول تاریخ و در مناطق مختلف، به این نتیجه می‌رسیم که این قتل عام‌ها متعصبانه، جهت ‌دار و سازمان یافته بوده است.  
منبع : نشریه شیعه شناسی ، شماره ۱

بازدیدها: ۰