درسهای امام شناسی حوزه علمیه قم
ولادت حضرت مهدی(عج)
در مورد وجود مبارک مهدی موعود(عج) ، هیچ اختلافی در میان فرق اسلامی وجود ندارد، آنچه در میان پیروان مذاهب مختلف اسلامی به شدّت مورد گفتگو است، ولادت آن حضرت است. همه شیعیان و گروهی از بزرگان اهل تسنّن به طور قطع و جزم گفتهاند که مهدی موعود(عج) در شب نیمۀ شعبان ۲۵۵ هـ در پگاه جمعه، در شهر سامراء، در خانۀ امام حسن عسکری(ع) دیده به جهان گشود و لحظاتی بعد، در پشت پردۀ غیبت قرار گرفت، تا روزی به فرمان پروردگار ظهور کرده، جهان را پر از عدل و داد کند، آنگونه که پر از جور و ستم شده است.
۱. تاریخ دقیق میلاد مسعود کعبه مقصود
با توجه به اهمیت فوقالعاده تاریخ دقیق ولادت باسعادت آن مصلح جهانی، صدها تن از علمای برجسته، محدّثان وارسته و مورّخان شایسته جهان تشیّع، تاریخ دقیق ولادت آن حضرت را در منابع حدیثی، رجالی، تفسیری و تاریخی خود ثبت کردهاند، که به شمار اندکی از آنها اشاره میکنیم:
۱. قدیمیترین اثری که تاریخ دقیق ولادت آن امام همام را درج کرده، کتاب گرانسنگ اثبات الرّجعه از فضل بن شاذان نیشابوری است.
با توجه به تاریخ وفات فضل بن شاذان در اوایل ربیع الأول ۲۶۰ هـ (اندکی پیش از شهادت امام حسن عسکری(ع) ) اهمیت خاص این نقل روشن میشود.
فضل بن شاذان که چهار امام معصوم (از امام رضا تا امام عسکری(ع) ) را درک کرده و از آنان حدیث نقل کرده، از خود ۱۸۰ جلد کتاب به یادگار گذاشته که شش جلد از آنها به مسائل مهدویت اختصاص دارد.(الرجال نجاشی/ص۳۰۷)
او در کتاب اثبات الرّجعه تاریخ دقیق میلاد مسعود حجت خدا را با یک واسطه از امام حسن عسکری(ع) روایت کرده و اینک متن حدیث:
فضل بن شاذان از محمد بن علی بن حمزه، از امام حسن عسکری(ع) روایت میکند که فرمود:
«قَدْ وُلِدَ وَلی اللهِ وَحُجَّتُهُ عَلى عبِادهِ وَخلیفَتی مِنْ بعدی، مَختُوناً لیلَهَ النِّصفِ مِنْ شعبانَ، سَنَهَ خَمس وخَمسین ومِأَتَیْنِ، عِندَ طُلوعِ الفَجْرِ، وکَانَ أَوَّلُ مَنْ غَسَلَهُ رِضْوانُ، خَازِنُ الْجِنانِ، مَعَ جمع مِنَ الملائکهِ المُقرَّبین بِمَاءِ الْکَوْثَرِ وَالسَّلْسَبیلِ، ثمَّ غَسَلَتْهُ عَمَّتی حَکِیمَهُ، بِنْتُ مُحَمَّد بنِ عَلیّ الرِّضَا».(گزیده کفایه المهتدی/ص۱۴۹)
ولی خدا و حجّت خدا بر بندگان و جانشین من بعد از من، در شب نیمه شعبان ۲۵۵ هـ به هنگام طلوع فجر، به صورت پاک و پاکیزه دیده به جهان گشود. اوّل کسی که او را غسل داد «رضوان» خازن بهشت بود، که با گروهی از فرشتگان مقرّب با آب کوثر و سلسبیل او را شستشو دادند، سپس عمّهام «حکیمه» دختر امام جواد(ع) او را شست.
این حدیث که در منابع دیگر نیز به همین تعبیر روایت شده است. در نهایت صحت و اتقان است، زیرا آن را فضل بن شاذان، فقط با یک واسطه از امام(ع) روایت کرده است.
همه عالمان رجال فضل بن شاذان را به عنوان: ثقه، فقیه، جلیلالقدر و عظیم الشأن ستودهاند.(الفهرست شیخ طوسی/ص۱۹۷)
برخی از علمای رجال اهل تسنّن نیز او را به صداقت ستوده، از او به عنوان «صدوق» تعبیر کردهاند.(تاریخ بغداد/ج۳/ص۶۳)
این محدّث گرانمایه که همه کارشناسان علم رجال بر صداقت و وثاقت او اتّفاق نظر دارند، تاریخ دقیق طلوع خورشید امامت را بدون واسطه از امام حسن عسکری(ع) روایت کرده، و در کتاب گرانسنگ اثبات الرّجعه ثبت کرده است.
یک بار دیگر متن حدیث را مرور کرده به این نکته توجه فرمایید که برای تاریخ تولد هیچ یک از معصومین(ع) یک چنین گزارش دقیق، شفاف و جامعی از معصومین(ع) نداریم.
راز این اهتمام، آگاهی وسیع امام عسکری(ع) از آینده جهان، تداوم زمان، بروز شبهات در کشاکش دوران طول قرون و اعصار میباشد.
علاوه بر آن عالمان و محدّثان بزرگ جهان تشیّع در دورانهای متمادی تاریخی ولادت آن حضرت را دقیقاً در شب ۱۵ شعبان ۲۵۵ هـ ثبت کردهاند که برخی از آنها عبارتند از: ابو جعفر کلینی، ابوالحسن مسعودی، ابن بابویه، شیخ مفید، ابوالفتح کراجکی، ابوجعفر طوسی، امین الاسلام طبرسی، ابوالحسن اربلی، عماد الدین طبری، علامۀ حلّی، شهید اول، بهاء الدین عاملی، سید هاشم بحرانی، عراقی میثمی و… .
۲. اعتراف دانشمندان عامه
اصل ولادت حضرت مهدی(عج) از ضروریات مذهب و از مسلّمات تاریخ است و گذشته از امام معصوم(ع) ، عالمان دین، مورّخان و محدّثان آیین، بسیاری از مورّخان و محدٌثان اهل تسنّن نیز به آن اعتراف نموده، در کتابهای حدیثی و تاریخی خود به آن تصریح کردهاند، که اسامی تعدادی از آنها را در اینجا میآوریم.
یکبار دیگر تأکید میکنیم که اینها کسانی هستند که تاریخ تولد و فرزند امام حسن عسکری(ع) را دقیقاً در شب ۱۵ شعبان ۲۵۵ هـ ثبت کردهاند.
(۱. بیهقی/شعب الایمان؛
۲. ابن خلّکان/وفیات الأعیان/ج۴/ص۱۷۶؛
۳. حمدالله مستوفی/تاریخ گزیده/ص۲۰۷؛
۴. ابن شحنه، روض المناظر/ج۱/ص۲۹۴؛
۵. خواجه پارسا/فصل الخطاب و قندوزی/ینابیع الموده/ص۳۰۴؛
۶. ابن صبّاغ مالکی/الفصول المهمه/ص۲۲۷؛
۷. خواند میر/حبیب السیر/ج۲/ص۱۰۰؛
۸. ابن طولون/الأئمه الاثنا عشر/ص۱۱۷؛
۹. شعرانی/الیواقیت والجواهر/ج۲/ص۴۲۲؛
۱۰. ابن حجر/الصواعق المحرقه/ص۱۶۷).
این بود نمی از یم، مشتی از خروار و نمونهای از بسیار عالمان با انصاف اهل تسنّن، که تولد آن مهر تابان را در نیمه شعبان ۲۵۵ هـ ثبت کردهاند.
۳. اعترافهای ضمنی
گروهی از بزرگان اهل تسنّن در آثار تاریخی خود به مناسبتهای مختلف از حضرت مهدی(عج) سخن گفتهاند و تصریح کردهاند که او فرزند بلافصل امام حسن عسکری(ع) است.
این گروه اگرچه به تاریخ دقیق تولد آن حضرت اشاره نکردهاند، ولی نظر به اینکه در تاریخ شهادت امام حسن عسکری(ع) هیچ اختلافی بین مورّخان شیعه و سنّی نیست و همگان آن را به سال ۲۶۹ هـ ثبت کردهاند، از این رهگذر هر دانشمندی که مهدی(عج) را فرزند بلافصل امام حسن عسکری(ع) میداند، در واقع اعتراف میکند که حضرت مهدی(عج) پیش از آن تاریخ دیده به جهان گشوده است. برخی از این دانشمندان عبارتند از: حافظ ابو محمد بلاذری، علی بن حسین مسعودی، ابو عبدالله خوارزمی، ابن خشّاب، کمال الدین شافعی، گنجی شافعی، ابن اثیر، محی الدین عربی، صفدی، ابن حجر و… که هر کدام در آثار معروف خود به کلّیگویی بسنده نکرده و به صراحت اعلام کردهاند که مهدی موعود(عج) فرزند بلافصل امام حسن عسکری(ع) است. این اعترافها مشت محکمی است بر دهان یاوه سرایانی که نغمه مهدی(عج) نوعی را ساز میکنند.
و در نهایت باید گفت که نصّ صریح روایات نبی اکرم(ص) بر این نکته تأکید دارند که: «مَنْ کَذَّبَ بالمهدیّ فقد کَفَر».(الحاوی للفتاوی سیوطی/ج۲/ص۷۸) و مصداق آن را هم در روایات مشخّص کردهاند، نظیر روایت معروفی که موفّق بن احمد مکی، مشهور به اخطب خوارزم متوفی ۵۶۸ هـ با سلسله اسناد خود از پیامبر اکرم(ص) روایت کرده که در شب معراج انوار درخشان امامان معصوم(ع) را مشاهده کرده، اسامی فرد فرد آنها را در سمت راست عرش ملاحظه فرموده، از تک تک آنها نام برده، سپس میفرماید: مهدی(عج) در میان آنها همچون ستارۀ درخشان میدرخشد.
آنگاه خداوند منّان فرمود: ای محمّد! اینها حجّتهای من هستند و او منتقم عترت تو است. به عزّت و جلالم سوگند او حجّت واجبه بر دوستان من و انتقامگیرنده از دشمنان من است.(خوارزمی/مکتب الحسین(ع) /ج۱/ص۹۶)
منبع : نشریه امام شناسی ، شماره ۳۲
بازدیدها: ۰
هیچ نظری وجود ندارد