سال دهم هجرت که مسلمانان همراه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) مراسم حج را به پایان رساندند و آن سال، بعدا «حجهٔ الوداع» نام گرفت، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) عازم مدینه گردید. فرمان حرکت صادر شد. هنگامی که کاروان به سرزمین

حفظ پیامبر از توطئه ی ترور

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله سه روز پس از غدیر، یعنی شب بیست و دوم ذی الحجّه به سمت مدینه حرکت کردند. منافقین که آمدن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را به مدینه برای خود خطرناک مى‏دانستند و می ترسیدند که مبادا آن حضرت پیام غدیر را در مدینه بازگو کند و راه را بر آنان ببندد، تصمیم گرفتند پیامبر خدا صلی الله علیه  و آله را قبل از رسیدن به مدینه به قتل برسانند تا به خیال خود امامت و خلافت را از مسیرخود منحرف سازند. 
به همین علت در کوه‏هاى «هرشی»، بین راه مکه و مدینه پنهان شده و در مسیرى که باید شتر پیامبر صلی الله علیه وآله از آنجا عبور مى‏کرد و دارای پرتگاهی بود قرار گرفتند تا در فرصت مناسب نقشه شوم خود را با رم دادن مرکب پیامبر صلی الله علیه و آله و یا حمله به آن حضرت پیاده کنند.

اعلان همگانی لقب امیرالمؤمنین

سیزدهم ذى‌الحجه و آخرین روزی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در شهر مکه از اعمال حج فارغ شده و عازم مدینه بودند. خداوند براى مؤمنین امیر و فرمانده کل معین کرد و جبرئیل علیه السلام نازل شد و به حضرت على علیه السلام این‌گونه سلام کرد: «السَّلامُ عَلیکَ یا اَمیرالمؤمنین؛ سلام بر تو ای فرمانده تمام اهل ایمان!»

اعطای فدک

روز۱۴ذى‌الحجّه سال هفتم هجری، پس از جنگ خیبر، سرزمین وسیع و سرسبز فدک تنها به وسیله پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و امیرالمؤمنین علیه السلام فتح شد. و چون رزمندگان در فتح آن دخالت نداشتند، بر اساس آیه قرآن غنیمت ویژه به شمار می‌آید و ملکِ شخص پیامبر صلی الله علیه و آله مى‏ شود.