پس از سقوط خلافت عباسی به دلائل متعددی جنبش شیعی در جهان اسلام اوج گرفت. این اوج گیری در شکلهای مختلفی خود را نشان داد. اختلاط تشیع و تصوف یکی از مهمترین جلوه های اوج گیری تشیع در تمامی بلاد اسلامی بود. افزون بر آن، جنبشی گسترده از تشیع

  شاه عباس و اوج روابط سیاسی قطب شاهیان و صفویان اوج روابط سیاسی بین قطب شاهیان و صفویان و تبادل سفرا بین این دو حکومت، مربوط به دوره اقتدار و ثبات حکومت صفویان، یعنی دوره حکومت شاه عباس صفوی (۹۹۵ – ۱۰۳۸ق) است. اسدبیک کر کیراق تبریزی، اولین سفیری

  شاه عباس و اوج روابط سیاسی قطب شاهیان و صفویان اوج روابط سیاسی بین قطب شاهیان و صفویان و تبادل سفرا بین این دو حکومت، مربوط به دوره اقتدار و ثبات حکومت صفویان، یعنی دوره حکومت شاه عباس صفوی (۹۹۵ – ۱۰۳۸ق) است. اسدبیک کر کیراق تبریزی، اولین سفیری

  مقدمه حکومت صفویان و قطب شاهیان در نیمه اول قرن دهم هجری، یکی در ایران و دیگری در دکن در جنوب هند تأسیس شد. حکام این دو سلسله پس از تأسیس حکومت خود، مذهب شیعه را به عنوان مذهب رسمی خود اعلام کردند که در این امر صفویان بر

  مقدمه حکومت صفویان و قطب شاهیان در نیمه اول قرن دهم هجری، یکی در ایران و دیگری در دکن در جنوب هند تأسیس شد. حکام این دو سلسله پس از تأسیس حکومت خود، مذهب شیعه را به عنوان مذهب رسمی خود اعلام کردند که در این امر صفویان بر

  درآمـد  مشکلات ناشی از اختلافات میان سنیان و شیعیان در تاریخ هزار و چهارصد ساله اسلامی کم نبوده است. یکی از مواقع بروز این مشکلات، ایام حج و در حرمین شریفین بوده; جایی که بیشتر، سنیان بر آن حاکم بوده و مواقعی نیز شیعیان نفوذ و حتی حکومتی داشته

سندی در باره مسجد جمکران در دوره صفوی (فیض کاشانی در جمکران)  در باره مسجد جمکران مطالب زیادی در این سوی و آن سوی گفته شده است. بنای نقل آن مطالب و ارزیابی آنها در اینجا نیست. آنچه در اینجا ارائه کرده ایم یادداشتی است از علم الهدی پسر مرحوم

  مقدمه زنده بودن مجتهد به عنوان یک شرط برای مجتهدی که از مردم او تقلید می کنند، می‌تواند با این‌ نظریه شیعه در بحث «امامت‌» هماهنگ دانسته شود که امام‌، برای همیشه به صورت آشکار یا مخفی‌، می باید به عنوان یک حجّت از ناحیه خداوند در میان امت

همزمان با رویارویی دولت عثمانی و صفوی که در جنگ چالدران (سال ۹۲۰) به اوج خود رسید، حجاج عجم که از ایران عازم حج می‌شدند، به طور خاص، و شیعیان به طور عام، هم در طول راه و هم در مکه و مدینه، با دشواری‌هایی روبرو شدند. این زمان، به

مقدمه با توجّه به سفارش‌ها و تأکیدهای پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و ائمّه طاهرین علیهم‌السلام درباره برگزاری مجالس عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام می‌توان دریافت که در این سفارش‌ها فلسفه‌ای نهفته است که آگاهی به آن می‌تواند عزاداری‌های ما را با اهداف پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و ائمه طاهرین علیهم‌السلام همسو و هماهنگ گرداند