مصادیق احسان ۱٫ احسان به معنای انجام دادن کار نیک: احسان به این معنا، افزون بر کاربرد در حوزه های گوناگون ارتباط انسان با دین انبیا (علیهم السلام) و دیگران، بیش از همه در حوزه ارتباط شناختی، عاطفی و رفتاری انسان با خدا به کار رفته است. الف. ارتباط با

ب. نیکی کردن انسان به دیگران: در پاره ای از آیات، نیکی در عواطف، گفتار و رفتار به افراد خاصی از جامعه، که توجه بیش تری را می طلبند، همراه با تأکید بیش تر به برخی از آنان به چشم می خورد. در این میان، نیکی به پدر و مادر،

ب. نیکی کردن انسان به دیگران: در پاره ای از آیات، نیکی در عواطف، گفتار و رفتار به افراد خاصی از جامعه، که توجه بیش تری را می طلبند، همراه با تأکید بیش تر به برخی از آنان به چشم می خورد. در این میان، نیکی به پدر و مادر،

مقدمه احسان به صورت یکی از مفاهیم کلیدی و پربسامد، بازتاب گسترده ای در قرآن کریم، فرهنگ و اندیشه اسلامی یافته است. استناد به آیات و روایات مربوط به احسان برای استنباط احکام فقهی، در ابواب گوناگونی چون بیع، نکاح، طلاق، جهاد، ضمان و قصاص به شکل گسترده به وسیله

مصادیق احسان ۱٫ احسان به معنای انجام دادن کار نیک: احسان به این معنا، افزون بر کاربرد در حوزه های گوناگون ارتباط انسان با دین انبیا (علیهم السلام) و دیگران، بیش از همه در حوزه ارتباط شناختی، عاطفی و رفتاری انسان با خدا به کار رفته است. الف. ارتباط با

ب. نیکی کردن انسان به دیگران: در پاره ای از آیات، نیکی در عواطف، گفتار و رفتار به افراد خاصی از جامعه، که توجه بیش تری را می طلبند، همراه با تأکید بیش تر به برخی از آنان به چشم می خورد. در این میان، نیکی به پدر و مادر،

نیکی به دیگری = نیکی به خود در فرهنگ اسلامی ایرانی این معنا جا افتاده است که «هر چه کنی به خود کنی؛ گر همه نیک و بد کنی»، یا «تو نیکی کن و در دجله انداز؛ که ایزد در بیابانت دهد باز». این به معنای نیکی کردن به دیگران،