مخالفان بیعت با یزید یزید بن معاویه و والیان او،پس از مرگ معاویه از مردم و شخصیتها مىگرفتند.اماکسانى هم زیر بار بیعت نرفتند.از جمله کسانى که علنا بیعت با یزید را رد کردند و زیر بارحکومت او نرفتند و از او انتقاد کردند،اینان بودند:حسین بن على«ع»،عبد الرحمن بن ابىبکر،عبد الله
لا یوم کیومک یا ابا عبد الله«علیه السلام» اى ابا عبد الله!هیچ روزى همچون روز تو(عاشورا)نیست.مضمون سخنى اززین العابدین«ع»است.روزى امام سجاد«ع»به پسر عباس«ع»نگاه کرد و گریست.یاد ازروز احد کرد که حمزه در آن کشته شد،سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابى طالب آنجا بهشهادت رسید. سپس فرمود:«لا یوم
کام برداشتن با تربت مستحب است کام نوزادان را با تربتسید الشهدا«ع»بردارند که سبب امان است.آشناساختن کام فرزند با خاک شهادت،الهام دهنده پیوند با عاشورا و قداست بخشیدن بهحیات نوزاد،در نخستین روزهاى زندگى است.امام صادق«ع»فرمود:«حنکوا اولادکمبتربه الحسین«ع»فانه امان»[1] کام فرزندانتان را با تربت قبر حسین«ع»بردارید،چرا که این،سبب امان او خواهد
غارت خیمه ها پس از شهادت حسین بن على«ع»،سپاه عمر سعد به خیمههاى اهل بیتحمله کردندو به غارت پرداختند.زنان و کودکان در صحرا پراکنده شدند،گریان و داغدار و صیحه زنانو استغاثه کنان.پس از آن خیمهها را آتش زدند.مقنعه از سر زنان کشیدند،انگشتر ازانگشتها بیرون آوردند و گوشواره از گوشها و
فرزند امیر المؤمنین،برادر سید الشهدا،فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین«ع»در روزعاشورا.عباس در لغت،به معناى شیر بیشه،شیرى که شیران از او بگریزند است.[۱] مادرش«فاطمه کلابیه»بود که بعدها با کنیه«ام البنین»شهرت یافت.على«ع»پس ازشهادت فاطمه زهرا با ام البنین ازدواج کرد.عباس،ثمره این ازدواج بود.ولادتش را در[۲]شعبان سال ۲۶ هجرى در مدینه نوشتهاند و
فرزند امیر المؤمنین،برادر سید الشهدا،فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین«ع»در روزعاشورا.عباس در لغت،به معناى شیر بیشه،شیرى که شیران از او بگریزند است.[۱] مادرش«فاطمه کلابیه»بود که بعدها با کنیه«ام البنین»شهرت یافت.على«ع»پس ازشهادت فاطمه زهرا با ام البنین ازدواج کرد.عباس،ثمره این ازدواج بود.ولادتش را در[۲]شعبان سال ۲۶ هجرى در مدینه نوشتهاند و
شجاعتدلاورى و بىباکى براى مقابله با دشمن و نهراسیدن از خطرها و اقدامهاى دشوار یکىاز بهترین ملکات اخلاقى است که در حسین بن على«ع»و یاران شهیدش و اسیران آزادىبخش جلوهگر بود.ریشه روح حماسى در میدانهاى نبرد،خصلتهاى فرد و زمینههاىتربیتى اوست. وراثتخانوادگى نیز در شجاع بودن افراد مؤثر است.قیام کربلا از
سبط پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) سبط،به معناى نواده است.از لقبهاى امام حسین،«سبط محمد النبى»[8] و سبط النبىاست. امام حسین«ع»سبط اصغر پیامبر و امام مجتبى،سبط اکبر نامیده مىشود.سبطمنتجب هم گفته شده است.به این دو نواده عزیز رسول خدا،«سبطین»هم در روایات وزیارتنامهها اطلاق مىشود:«السلام علیکما یا سبطى نبى الرحمه
زیارت عاشورااز زمانهاى بسیار مناسب و با فضیلت براى زیارت امام حسین«ع»،روز عاشوراست،چه به صورت حضورى و رفتن به دیدار مرقد سید الشهدا«ع»در کربلا و چه خواندنزیارتنامه از دور. امام صادق«ع»فرمود:«من زار الحسین«ع»یوم عاشورا وجبت لهالجنه».[40] کسى که حسین«ع»را روز عاشورا زیارت کند،بهشت براى او واجب است.درحدیث دیگرى زیارت آن
خون آن روز که جان خود فدا مىکردیمبا«خون»به حسین«ع»اقتدا مىکردیمچون منطق ما منطق عاشورا بودبا نفى«خود»،اثبات«خدا»مىکردیم[۱]خون،عزیزترین موجودى پیکر انسان است که با نبود آن،جان هم نیست.با اینحساب،کسى که حاضر باشد از«خون»خویش در راه مکتب و عدالت و حق بگذرد،آماده جانبازى است و این همان«شهادت طلبى»است که از الفباى«فرهنگ عاشورا»است.هم آن